روش‌های آزمایشگاهی در ایمونولوژی بالینی

نمونه‌ای از سرم رقیق شده بیمار، به یک لایه سلول که روی لام شیشه ای قرار دارد، اضافه می‌شود.  اگر سرم بیماری حاوی آنتی‌بادی‌هایی‌ باشد که به آنتی‌ژن موجود در هسته‌های سلول‌های روی لام متصل شود، یک پیوند ایجاد می‌گردد. سپس یک آنتی‌بادی ضد IgG نشا...

نمونه‌های حاوی پروتئین که برای الکتروفورز مناسب هستند، شامل سرم، ادرار تغلیظ شده و مایع مغزی نخاعی تغلیظ شده می باشند. نمونه‌ها روی یک ژل اعمال می‌شوند و پروتئین‌های موجود در نمونه، بر اساس بار و اندازه، به صورت نوارهای مجزا جدا می‌شوند. پس از جدا شدن باندهای پروتئینی، ژل...

در روش ایمونوفیکساسیون می‌توان پروتئین‌ها را از طریق استفاده از آنتی بادی‌هایی که به پروتئین‌های خاص متصل می‌شوند، شناسایی کرد. یکی از کاربردهای رایج این روش، شناسایی ایمونوگلوبولین‌های مونوکلونال در سرم بیمارانی است که غلظت بالایی از یک پروتئین مونوکلونال دارند. این ا...

فلوسیتومتری برای شناسایی و شمارش سلول‌های منفرد استفاده می‌شود. سلول‌های منفرد بر اساس اندازه، شکل و ترکیب بیوشیمیایی یا آنتی‌ژنی مشخص می‌شوند. در فلوسیتومتری، سلول‌ها در یک جریان واحد از طریق یک کانال جریان می‌یابند. در اینجا سلول‌ها در معرض یک پرتو نور قرار...

هنگامی که دمای پلاسما به زیر 37 درجه سانتی‌گراد می‌رسد، پروتئین‌هایی به نام کرایوگلوبولین (cryoglobulins) از پلاسما رسوب می‌کنند. برخی از کرایوگلوبولین‌ها درست در  دمای کمتر از 37 درجه سانتیگراد رسوب می‌کنند. پس از جداسازی سرم از سلول‌های خون با استفاده از سا...