شپش سر

شپش سر يك مشكل بهداشتیِ شايع است. شپش‌ها حشرات انگلي كوچك و خاكستري رنگي هستند كه روي پوست سر انسان زندگي مي‌كنند. طول بدن يك شپش بالغ حدود ۳-۱ ميلي‌متر است. اين حشرات توانايي پرواز يا جهيدن يا نفوذ به درون پوست سر را ندارند ولي شش پاي آنها كاملاً براي چسبيدن به موها تكامل يافته است.  وجود شپش سر دليل بر عدم نظافت نيست. هر كسي ممكن است به شپش سر مبتلا شود، در بچه‌هاي بين ۴ تا ۱۱ سال بيشترين شيوع ديده مي‌شود و در دختران بيش از پسران است، همچنين در سن شروع مدرسه نير شايع تر است. شپش سر معمولاً به از فرد به فرد و با تماس سر افراد سرايت پيدا مي‌كند. حدود ۳۰ ثانيه طول مي‌كشد كه يك شپش از يك سر به سر ديگر انتقال پيدا كند. سرايت از طرق ديگر مثل كلاه، شانه يا بالش شيوع كمتري دارد. شپش سر از حيوانات به انسان قابل سرايت نيست. علامت اين عارضه، خارش شديد و بدون علت سر است كه بر اثر خارش شديد گاهي اوقات ممكن است عفونت پوستي و زرد زخم ناحيه پشت سر و پشت گوش هم ايجاد شود.

در صورتیکه درمان موثر انجام نشود سه پیامد ناخوشایند را باید در نظر داشت:

۱- افزایش شیوع و بروز شپش در جامعه

۲- احتمال بروز زخم و جراحات میکروبی در پوستِ افراد آلوده به شپش

۳- احتمال بروز و شیوع بیماری‌های منتقله توسط شپش در جامعه نظیر تیفوس، و تب راجعه‌ی شپشی و ..

متاسفانه در سال‌های اخير شپش سر شايع شده است، در واقع شپش را نبايد فقط يك مشكل بهداشتي دانست، بلكه بيشتر يك مشكل فرهنگي است، زيرا فرد مبتلا اگر به موقع به پزشک مراجعه و خود را درمان كند و از اقدامات پيشگيرانه بهره ببرد، از انتقال آن به ديگران جلوگيري مي‌شود. ولي متاسفانه به علت كم توجهي، وقتي فردي مبتلا مي‌شود، در محيط مدرسه يا كار، به راحتي اين حشره را به ديگري منتقل مي‌كند و زماني فرد متوجه شپش سر مي‌شود كه دچار خارش‌هاي شديد شده است و چند ماه از بيماري‌اش گذشته و ده‌ها نفر را مبتلا كرده است. یک درمان ساده مي‌تواند از انتقال بيماري جلوگيري كند و براي اين کار، همه اعضاي خانواده بايد درمان شوند.