جنس پیموت

پیموت یا پدیکولوئیدس ونتریکوزوس

این مایت را خارش دانه یا هیره‌ی خارش کاه می‌نامند و می‌تواند سبب درماتیت شود و تنها گونه از این خانواده است که اهمیت پزشکی دارد. طول مایت بالغ حدود 0/2 الی 0/3 میلی‌متر و به رنگ سفید یا زرد است و از روی مشخصات زیر براحتی تشخیص داده می‌شود: نداشتن ضمائم دهانی پیش آمده، وجود یک خط عرضی که بدن را به دو قسمت اصلی تقسیم می‌کند، و دو جفت پای عقبی که از دو جفت پای جلوئی فاصله‌ی قابل ملاحظه‌ای دارد.

ماده‌ی این مایت زنده‌زا است. قسمت پشتی "اوپیستوزوما" شکم ماده‌ی باردار خیلی بزرگ شده و به شکل ساک می‌شود و در نتیجه اندازه مایت به ۱ تا ۲ میلی‌متر می‌رسد. این مایت‌ها معمولا انگل مهره‌داران نیستند بلکه انگل لارو حشراتی هستند که تعداد زیادی از آنها آفت غلات، حبوبات، کاه، علف، پنبه، و غیره می‌باشند و افرادیکه بطور دائم با این مواد آلوده سروکار دارند ممکن است به درماتیت آلرژیک مبتلا شوند که گاهی اوقات خارش کاه، دانه یا علف نامیده می‌شوند. علائم آن در انسان ممکن است خیلی شدید و شامل خارش زیاد، کهیر، تحریک، سردرد، تب، و حتی استفراغ باشد. خارش ممتد ممکن است موجب آلودگی‌های ثانوی بشود. کارگرانی که غلات و دیگر دانه‌های زراعی را از کشتی تخلیه می‌کنند، کشاورزان، و نیز افرادی که روی کاه یا حصیرمی‌خوابند غالبا به این نوع درماتیت مبتلا می‌شوند.

پیشگیری شامل مصرف پمادهای بتانفتول ۵%، اسید کاربولیک ۵%، و یا ترکیبات اختصاصی گوگرد است. پمادهای مذکور را باید به قسمت‌هائی از بدن که بیشتر آلوده می‌شود مالید.