جنس تیروفاگوس

هیره‌های متعلق به جنس‌های تیروفاگوس، آکاروس، گلیسیفاگوس، کارپوگلیفوس، و غیره را غالبا هیره‌های خارش بقالی می‌نامند. این هیره‌ها در مناطق معتدل و گرمسیر می‌توانند درماتیت یا تنگی نفس (آسم) در انسان ایجاد کنند. شکل آن‌ها تخم مرغی و به اندازه 4/0 تا نیم میلی‌متر و به رنگ سفید یا زرد رنگ پریده هستند. بدن این هیره‌ها بوسیله یک شکاف عرضی مانند گونه‌های پیموت به دو قسمت شده است ولی انواع این گروه از نظر داشتن کلیسر بزرگ و نمایان، خارهای بسیار بزرگتر و آشکار روی بدن و نیز نداشتن خار گرزی شکل روی سینه‌ی ماده با هیره‌های پیموت اختلاف دارند.

هیره‌های آکاریده انگل نیستند و گونه‌های مختلف از مواد مختلف مانند آرد، برنج، پنیر، سبزیجات ریشه‌ای و غده‌ای، میوه‌های خشک، مغز خشک نارگیل، و پوسته وانیل تغذیه می‌کنند. افرادی که با این مواد سروکار دارند در صورت آلوده شدن ممکن است دچار عوارض آلرژی یا درماتیت شوند و عوارض جلدی حاصله از این هیره‌ها را بر حسب موادی که با آن سروکار دارند خارش نانوا، خارش آسیابان، خارش بقال، جوش‌های کارگران وانیل، و خارش مغز ناترگیل می‌نامند. برخی ممکن است علائم کلاسیک تب یونجه مثل عطسه کردن، خس خس، آماس بینی، تورم، و دودوزدن چشم را نشان دهند، این علائم ممکن است عکس العمل بدن در برابر حضور هیره‌های گلیسفاگوس یونجه باشد.