برای انجام این آزمایش، ابتدا پلاسمای (فاقد پلاکت) بیمار در محفظه آزمایش قرار می‌گیرد. (نمونه به طور خاص پلاسما است و سرم نیست زیرا فرآیند انعقاد برای تهیه سرم، فاکتورهای انعقادی را مصرف می‌کند.)
برای انجام سنجش PT، نمونه با ترومبوپلاستین و کلسیم مخلوط میشود.
از طرف دیگر، برای انجام سنجش PTT، ترومبوپلاستین نسبی و کلسیم اضافه میشود. ترومبوپلاستین نسبی یک فعال کننده برای شروع آبشار انعقادی است.
نقطه پایانی واکنش تشکیل لخته است. این امر معمولا به دو روش تشخیص داده میشود:
