لوسمـی میلوئیدی حـاد
علائم بالینی: در طی چند ماه اول زندگی شایع‌ترین نوع لوسمی حاد محسوب می‌شود، این بیماری در دوران کودکی و نوجوانی نادر است. در هر حال در اواسط و اواخر زندگی بیشتر از دیگرانواع لوسمی دیده می‌شود.
شروع لوسمی میلوئیدی حاد اغلب شبیه به عفونت حاد می‌باشد. تغییرات شامل نشانه‌های مربوط به کمبود گرانولوسیت‌ها به همراه وجود زخم هایی در غشاهای مخاطی و تب می‌باشد، معمولاً بزرگی کبد و طحال و گره لنفی واضح نیست، احساس بی‌حالی، رنگ پریدگی، خستگی، ضعف، تنگی نفس به هنگام تحرک، تپش، خونریزی از بینی و لثه‌ها، ابتلا به عفونت‌های چرک‌زای پوستی و درد استخوان‌ها و مفاصل در این لوسمی دیده می‌شوند و در موارد درمان نشده سیر بیماری به سرعت پیشرونده است.
علائم آزمایشگاهی: آنمی، پوئیکیلوسیتوز، آنیزوسیتوز، گلبول‌های قرمز هسته دار، پلاکت‌های غول‌آسا، پلاکت‌هایی با گرانو های غیر طبیعی، نوتروفیل‌های تک لوبه یا ۲ لوبه، نوتروفیل‌های هیپوگرانوله و حدود ۱۵٪ تا ۹۵٪ سلول‌های خونی را میلوبلاست تشکیل می‌دهد. مغز استخوان پرکار است و مملو از سلول‌های سرطانی میلوئیدی است، اختلالات انعقادی مانند DIC دیده می‌شود، معمولاً اورات پلاسما افزایش یافته و افزایش لیزوزیم سرم در انواع منوسیتیک و میلومنوسیتیک دیده می‌شود.
