کریستال‌های فسفات آمورف

کریستال‌های فسفات آمورف: این کریستال‌ها معمولاً بدون شکل مشخص و غیربلوری دیده می‌شوند و در اسید استیک محلول بوده و فاقد اهمیت بالینی هستند.

نمک‌های فسفات اغلب در ادرار به حالت غیر کریستالی و فرم آمورف (بی شکل) دیده می‌شوند. این ذرات گرانولر شکل معینی نداشته و معمولا از اورات آمورف قابل تشخیص نیستند. pH ادرار و نیز خواص انحلال آن‌ها به تشخیص این دو نوع از یکدیگر کمک می‌کند. فسفات‌های آمورف دراسید استیک حل می‌شوند درحالیکه اورات‌های آمورف در اسید استیک نامحلول می‌باشند. فسفات‌های آمورف اهمیت کلینیکی ندارند.

فسفات آمورف در ادرار قلیائی و خنثی دیده می‌شود و در منظره میکروسکوپی قابل تمیز از اورات آمورف نیست. فرم غیرکریستالی فسفات آمورف مشابه دانه‌های شن بی‌رنگ و ظریف در رسوب ادرار است. افتراق فسفات آمورف از اورات آمورف بر اساس pH ادرار، خواص مربوط به حلالیت آن‌ها و تا حدودی ویژگی‌های ظاهری میکروسکوپی آن‌ها است. حضور مقادیر زیاد فسفات آمورف باعث می‌شود که نمونه ادرار کدر به نظر برسد و رسوب سفید یا خاکستری در مقابل رسوب صورتی – نارنجی رنگ مربوط به اورات آمورف‌ها است. برخلاف اورات‌ها، فسفات آمورف در اسید محلول است و در اثر حرارت در دمای 60 درجه سانتیگراد حل نمی‌شود. مشابه اورات آمورف، فسفات آمورف اهمیت کلینیکی نداشته و موجب می‌شود که آزمایش میکروسکوپی در مواقعی که مقدار آن‌ها زیاد است با مشکل مواجه شود. با توجه به اینکه دمای یخچال باعث افزایش رسوب آن‌ها می‌شود نمونه هایی که در دمای اتاق نگهداری می‌شوند و در عرض 2 ساعت آزمایش شوند مناسب‌تر هستند.