مطالعه موردی بیمار شماره 49، تشخیص شما چیست؟

سلول های نارس (بلاست) غیرمعمول بسیاری دیده می‌شود که تشخیص لوسمی حاد را مطرح می کند. این سلول‌ها دارای هستک‌های بسیار غالب و برجسته، سیتوپلاسم خاکستری فراوان و سرشار از واکوئل و گرانول‌های پراکنده می‌باشد. این‌ها ویژگی‌های مونوبلاست‌ها هستند و این فرم  لوسمی حاد مونوبلاستیک یا AML M5 می‌باشد.

این فرد دچار نفوذ (اینفیلتراسیون) سلول‌های غیرطبیعی خونی (بلاست‌های غیرعادی) به لثه‌هایش شده است. AML-M5 اغلب با نفوذ بافتی، لنفادنوپاتی، بزرگی کبد و طحال و درگیری سیستم عصبی همراه است. این نشانه‌ها در AML-M5 بیشتر از سایر انواع لوسمی حاد دیده می‌شود. درمان با فنی‌توئین (49c) و سیکلوسپورین از دیگر دلایل هایپرتروفی لثه‌ها می‌باشد.

بیمار طبیعتا به بررسی مغز استخوان نیاز دارد (49d).  معمولا رنگ‌آمیزی بوتیرات استراز برای مونوبلاست‌ها مثبت می‌باشد. (اغلب سلول‌ها در این رنگ‌آمیزی استراز دوگانه، به رنگ قهوه‌ای در می‌آیند؛ سلول‌های آبی، سلول‌های میلوئیدی نرمال هستند که کلرواستات مثبت می باشند).

مونوبلاست‌ها همچنین با آنتی‌ژن مونوکلونال CD14 رنگ می‌گیرند. تست لیزوزوم سرمی نیز (که معمولا افزایش یافته است) می‌تواند برای تشخیص کمک کننده باشد.

تمام بیماران مبتلا به انواع لوسمی حاد که برای درمان شدید مناسب تشخیص داده می‌شوند، با شیمی درمانی ترکیبی درمان می‌شوند. هر دوره درمانی معمولا شامل آنتراسیکلین (داونوروبیسین یا ایداروبیسین)، سیتوزین آرابینوزید و اتوپوزاید است و 7 تا 10 روز طول می‌کشد. مراقبت حمایتی با آنتی بیوتیک‌ها و فرآورده‌های خونی برای موفقیت درمان حیاتی است و اکثر بیماران دارای یک کاتتر وریدی مرکزی (کاتتر هیکمن) هستند.