مطالعه موردی: بررسی بیمار مبتلا به آکنه فولمینانس

یک مرد ۱۹ ساله با سابقه آکنه ولگاریس خفیف به کلینیک پوست مراجعه کرد، از۱۰ روز اخیر آکنه به سرعت بدتر شده و با تب (۳۸٫۵درجه سانتیگراد)، دردهای عضلانی و زانو درد همراه شده بود. در معاینه فیزیکی، ضایعات پاپولونودولار و پوسچولار منتشر شده با نواحی پوشیده از پوسته در سرتاسر پیشانی، بینی، گونه‌ها و چانه مشاهده شد (پانل‌های A و B).

ضایعات مشابهی در گردن، شانه ها، قفسه سینه، پشت و ران وجود داشت. مطالعات آزمایشگاهی برای لکوسیتوز نوتروفیل و افزایش سرعت رسوب گلبول قرمز و سطح پروتئین واکنشی C قابل توجه بود. در کشت سواب پوست فقط کوتی باکتریوم آکنه ( Cutibacterium acnes)  رشد کرد. بررسی هیستوپاتولوژیک نمونه بیوپسی پوست که از پشت گوش چپ گرفته شد، فولیکولیت چرکی همراه با ادم پوستی مجاور را نشان داد.

 تشخیص “آکنه فولمینانس” – یک نوع حاد و شدید از آکنه التهابی – داده شد. آکنه فولمینانس ممکن است با علائم سیستمیک مانند تب، میالژی، آرترالژی و حتی ضایعات استخوانی استئولیتیک همراه باشد. تصویربرداری استخوان هیچگونه ضایعات استئولیتیک را در این بیمار نشان نداد. این وضعیت ممکن است با درمان با ایزوترتینوئین ایجاد شود یا مانند این مورد، خود به خود رخ دهد. درمان با گلوکوکورتیکوئیدهای خوراکی، ایزوترتینوئین و یک عامل ضد میکروبی موضعی آغاز شد. در پیگیری ۶ هفته ای، علائم سیستمیک برطرف شده بود و آکنه کاهش یافته بود. (پنلC).