مطالعه موردی بیمار شماره ۲۱، تشخیص شما چیست؟
وضعیت بیمار
مرد ۶۸ ساله ای با ۱۲ ساعت سابقه‌ی سردرد، گیجی و کاهش سطح هوشیاری به یک مرکز درمانی مراجعه کرد.
به گفته‌ی همسرش، او اخیراً تحت شیمی‌درمانی خوراکی برای نوعی لوسمی غیرفعال بوده است. معاینات بیمار نشان می‌دهد که او به محرک‌های درد پاسخ می‌دهد اما به دستورات کلامی پاسخ نمی‌دهد. وی دارای لنفادنوپاتی دو طرفه زیر بغل و اینگوینال است. از نظر بالینی زردی و کم خونی نیز در بیمار دیده شده است. طحال بیمار به طور قابل لمسی بزرگ شده است. او دارای سفتی گردن، هیپر رفلکسی عمومی و رفلکس‌های پلانتار بالارونده دوطرفه است. معاینه داخل چشم (عصب بینائی و شبکیه) طبیعی است و هیچ علامت عصبی کانونی وجود ندارد. آزمایش شمارش کامل خون بیمار نتایج زیر را نشان می‌دهد:
|
۷٫۵ g/dl |
Hb |
|
۳۷ × ۱۰/l (lymphocytes 86%) |
WBC |
|
۲۶ × ۱۰/l |
Platelets |
سوالات
لطفا پیش از مشاهده پاسخ سوالات زیر، سعی کنید نظر خودتان را در رابطه با نتایج این بیمار مطرح کنید.
1. چه ناهنجاری‌هایی در اسمیر خون بیمار (شکل ۲۱a) مشاهده می‌شود؟
اسمیر خون بیمار اسفروسیتوز، پلی کرومازی، ترومبوسیتوپنی و لنفوسیتوز را نشان می‌دهد.
2. تشخیص احتمالی هماتولوژیک از نظر شما چیست؟
در این مورد، “شکل غیرفعال لوسمی” لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL) بود که با کم خونی همولیتیک خودایمنی به حالت پیچیده درآمده است. (این یک ارتباط شناخته شده است.) آزمایش مستقیم آنتی گلوبولین، شمارش رتیکولوسیت‌ها، آنالیز ایمیونوفنوتایپینگ سلول‌های لنفاوی و بررسی مغز استخوان برای تأیید این مورد نیاز است آنالیز ایمیونوفنوتایپینگ نشان می دهد که این سلول ها برای نشانگرهای سلول B مثبت هستند [CD 19، ۲۰، ۲۱ و ۲۳] و دارای تراکم پایین ایمونوگلوبولین غشای سطحی [SmIg] با غلبه یک زنجیره سبک، kappa یا lamb- da. هستند. سلول‌های B-CLL همچنین به طور مشخص و نابجا (گمراه کننده) نشانگر سلول T، CD5 را بیان می‌کنند.
3. چه ناهنجاری‌هایی در سی تی اسکن بیمار (شکل ۲۱b) مشاهده می‌شود؟
سی تی اسکن، یک ناحیه رقیق و ضعیف را در ناحیه پاریتو-اکسیپیتال سمت راست نشان می‌دهد. هیچ مدرکی دال بر تغییر به سمت خط وسط وجود ندارد. این با خونریزی حاد سازگار نیست، اما نشان دهنده عفونت، التهاب یا انفارکتوس است.
4. چه درمانی را پیشنهاد می‌کنید؟
بیمار نیاز به پونکسیون کمری فوری دارد. در این مورد، باکتری‌های میله‌ای گرم مثبت درون سلولی، مطابق با مننژیت لیستریایی دیده می‌شوند. تعداد کم پلاکت‌ها احتمال انعقاد داخل عروقی منتشر (DIC) را نشان می‌دهد که اغلب مننژیت را پیچیده می‌کند.
درمان می‌تواند شامل آمپی سیلین ، کلرامفنیکل و مترونیدازول وریدی باشد. کم خونی همولیتیک خودایمنی بیمار را می‌توان با استروئیدهای داخل وریدی با دوز بالا (دگزامتازون برای کاهش ادم مغزی) و تزریق خون درمان نمود.
Self-Assesment Colour Review of Clinical Haematology., Atul B. Mehta., MANSON PUBLISHING Ltd., 1995
جهت دسترسی به سایر مطالعات موردی هماتولوژیک، کلیک کنید
