مطالعه موردی بیمار شماره ۲۶، تشخیص شما چیست؟

اسمیر خون بیمار وجود سلول‌های لنفاوی غیرطبیعی در گردش خون محیطی را نشان می‌دهد که هسته‌های شکافته (cleaved nuclei) دارند. ترومبوسیتوپنی خفیف به دلیل اسپلنومگالی ایجاد شده است. همچنین آزمایش شمارش خون، لنفوسیتوز را تأیید می‌کند.

بیوپسی، رسوبات غیرطبیعی سلول‌های لنفاوی بالغ را در امتداد ترابکولاهای استخوانی نشان می‌دهد که به عنوان رسوبات پاراتابکولار شناخته می‌شوند.

این بیمار به یک اختلال لنفوپرولیفراتیو مزمن مبتلا است. محتمل‌ترین تشخیص، لنفوم فولیکولی با درجه پایین است که با بیوپسی غدد لنفاوی قابل تأیید است (شکل ۲۶d). تشخیص‌های افتراقی شامل لوسمی لنفوسیتی مزمن و انواع آن (مانند لوسمی سلول مویی، لنفوم طحالی با لنفوسیت‌های پرزدار، و لوسمی پرولنفوسیتی) می‌باشد.

سی‌تی‌اسکن، ضایعه‌ای با چگالی بالا در ناحیه هیپوتالاموس نشان داد که احتمالاً علت اختلال دما و مشکلات خواب بیمار بوده است. اگرچه ضایعه برای بیوپسی مناسب نبود، علائم بیمار به رادیوتراپی موضعی پاسخ داد. احتمال می‌رود که این تومور با درجه پایین به یک نئوپلاسم با درجه بالا تبدیل شده باشد. البته عفونت قارچی یا فرآیندهای عفونی دیگر نیز می‌توانند چنین تصویری ایجاد کنند.

این بیمار همچنین دچار لنفادنوپاتی خلف صفاقی بود و متعاقباً به نارسایی کلیه مبتلا شد. عود لنفوم سیستم عصبی مرکزی باعث اختلال بینایی او شد. در سی‌تی‌اسکن تکراری (شکل ۲۶e) ضایعه‌ای مشاهده شد که قشر اکسیپیتال را درگیر کرده بود.

بیوپسی‌های بعدی غدد لنفاوی (شکل ۲۶f)  نشان داد که بافت‌شناسی بیمار از سلول‌های عمدتاً کوچک به ترکیب سانتروسیت-سانتروبلاستیک تغییر یافته و در نهایت به لنفوم سلول بزرگ (سانتروبلاستیک، درجه بالا) (شکل ۲۶g)   پیشرفت کرده است.