همه چیز درباره‌ی شکستگی لگن (علل بروز شکستگی، مراقبت‌ها، روش‌های درمان و …)

لگن قسمتی است که در آن ستون مهره‌ به ران‌‌ متصل می‌شود و استخوان لگن داخل آن قرار گرفته است. استخوان لگن یک استخوان بزرگ است که به شکل یک حلقه می‌باشد. این استخوان یک ساختمان یکپارچه نیست و از استخوان‌های کوچک‌تری ایجاد شده است که به یکدیگر می‌پیوندند و در مجموع استخوان لگن را تشکیل می‌دهند.

استخوان لگن نیز مانند تمام استخوان‌های دیگر بدن، ممکن است بشکند. شکستگی لگن از جنبه‌های مختلف می‌تواند بسیار خطرناک‌تر از سایر شکستگی‌های باشد به گونه‌ای که حتی اگر منجر به فوت نشود، می‌تواند عوارض ماندگاری مانند درد لگن و لنگیدن را به همراه داشته باشد. این عواض می‌توانند زندگی فرد را برای همیشه دستخوش تغییرات کنند و کارایی بدن را به طور محسوسی کاهش دهند. البته همه‌ی شکستگی‌های لگن شبیه به هم نیستند و میزان خطرناک بودن آن‌ها نیز با هم تفاوت دارد. لگن یک استخوان بزرگ و پیچیده دارد که هر قسمتی از آن ممکن است شکسته شود.

اهمیت شکستگی‌‌های لگن چیست؟  انواع شکستگی لگن چیست؟

در ادامه مطلب در رابطه با استخوان لگن و انواع شکستگی‌های آن توضیح می‌دهیم. مطالعه این مطلب به شما کمک می‌کند تا در رابطه با شکستگی استخوان لگن بیش‌تر بدانید در نتیجه می‌توانید بر اساس اطلاعات صحیح تصمیم‌گیری کنید.

شکستگی لگن چیست؟

شکستگی لگن^[1] نامی کلی برای شکستگی انواع استخوان‌های موجود در ناحیه لگن است که می‌تواند در پی حوادثی مانند تصادف، سقوط از ارتفاع، حوادث حین کار، ورزش و … به وجود آید. با این حال اغلب شکستگی‌های لگن در اثر ضربات خفیف و در سالمندان ایجاد می‌شود.

این شکستگی‌ها که در سنین بالا اتفاق می‌افتند، معمولا باعث بروز معلولیت شده و حتی در اغلب موارد منجر به مرگ بیمار خواهد شد. اما در مقابل آن شکستگی لگن در جوان‌ها با ضربات شدیدتر اتفاق می‌افتد و استخوان لگن در این افراد به سادگی شکسته نمی‌شود.

شکستگی‌های لگن را به طور کلی می‌توان به سه دسته تقسیم کرد. در ادامه به بررسی انواع شکستگی لگن خواهیم پرداخت

شکستگی استخوان لگن در اثر چه عواملی ایجاد می‌شود؟

بیش‌تر شکستگی‌های لگن در اثر تصادفات با سرعت بالا مانند تصادفات رانندگی یا سقوط از ارتفاع زیاد ایجاد می‌شود. برخی از شکستگی‌های لگن نیز در اثر زمین خوردن و صدمات جزئی به وجود می‌آیند. گاهی یک حرکت ناگهانی هنگام ورزش سبب می‌شود تا ماهیچه‌ها به استخوان لگن فشار وارد کنند و در آن شکاف ایجاد کنند. به طور کلی شکستگی‌های لگن به قسمت‌های دیگر بدن آسیب‌های جدی وارد نمی‌کنند و معمولا با استراحت درمان می‌شوند. رعایت مواردی مانند مصرف به موقع داروهای تجویز شده توسط پزشک، استفاده از عصا یا واکر برای راه رفتن و کنترل درد با داروهای ضد درد می‌تواند به تسریع روند بهبودی کامل کمک کند.

تا زمانی که استخوان لگن به طور کامل بهبود نیافته است، ممکن است لازم باشد از وارد آوردن وزن به استخوان ران پرهیز شود.

اگر شکستگی لگن در اثر تصادف با سرعت بالا به وجود آمده باشد، ممکن است عوارض آن بسیار خطرناک باشد و حتی می‌تواند منجر به مرگ شود. امکان بروز آسیب‌های جدی به قفسه سینه، سر، گردن، کلیه‌ها و سایر اعضای داخل شکم وجود دارد. به همین دلیل ممکن است بعد از انتقال مصدوم به بیمارستان، آزمایش‌های زیادی جهت اطمینان از سلامت فرد انجام شود.

انواع شکستگی لگن

تمام استخوان لگن از پیوستن دو استخوان بی‌نام (استخوان خاصره) در دو طرف و استخوان ساکروم در وسط و قسمت پشت به وجود آمده است. این استخوان بی‌نام شامل سه قسمت ایلیوم^[2]، پوبیس^[3] و ایسکیوم^[4] است.

مفصل ران که به مفصل لگن نیز شناخته می‌شود Hip joint نام دارد که بزرگ‌ترین مفصل بدن و به شکل گوی و کاسه است.

قسمت گوی مانند سر استخوان ران است و قسمت کاسه‌ای همان استابولوم^[5] است.

همان طور که گفته شد، شکستگی لگن به سه دسته کلی تقسیم می‌شود: شکستگی حلقه لگن، شکستگی اطراف مفصل ران و شکستگی استابولوم.

۱- شکستگی حلقه لگن:

شکستگی‌هایی که در استخوان‌های ساکروم^[6]، ایلیوم، پوبیس و ایسکیوم ایجاد می‌شوند را شکستگی حلقه لگن می‌گویند.  این نوع شکستگی می‌تواند خفیف باشد و استراحت بهبود یابد و یا ممکن است چنان شدید باشد که به علت خون‌ریزی زیاد منجر به مرگ بیمار شود.

۲- شکستگی استابولوم:

شکستگی استابولوم در استخوان‌های ایسکیوم، پوبیس و ایلیوم رخ می‌دهد به گونه‌‌ای که خط شکستگی تا درون حفره استابولوم می‌رود. این نوع شکستگی بسیار حائز اهمیت است زیرا باید با دقت جااندازی شود. در صورتی که جا‌به‌جایی‌هایی بین قطعات شکسته شده اتفاق بیافتد، باعث می‌شود مفصل ران در طول چند سال تخریب شده و آرتروز و ساییدگی ایجاد کند.

۳- شکستگی اطراف مفصل ران و سر استخوان ران:

شکستگی اطراف مفصل ران در ناحیه زیرین سر استخوان ران ایجاد می‌شوند. شکستگی‌های اطراف مفصل ران انواع مختلفی دارد. مهم‌ترین آن‌ها شکستگی‌های اینترتروکانتریک^[7]، شکستگی‌های

ساب تروکانتریک^[8]و شکستگی‌های گردن استخوان ران است.

شکستگی سر استخوان ران معمولا بعد از در رفتگی مفصل ران ایجاد می‌شود. هنگام در رفتگی ممکن است سر استخوان ران به استابولوم گیر کرده و باعث کنده شدن تکه‌ای از آن شود. این نوع شکستگی معمولا در افراد جوان ایجاد می‌شود و هرگونه جوش خوردن نامناسب می‌تواند باعث ساییدگی و آرتروز زودرس مفصل ران شود.

شکستگی‌های اطراف مفصل ران و شکستگی‌های سر استخوان ران در استخوان اصلی لگن ایجاد نمی‌شوند اما چون مفصل ران بسیار به استخوان لگن نزدیک است، درد ناشی از این شکستگی‌ها در لگن نیز حس می‌شود و به آن سرایت می‌کند. به همین دلیل به آن‌ها شکستگی لگن نیز گفته می‌شود.

شکستگی استخوان لگن چه عوارض و خطراتی را به همراه دارد؟

شکستگی لگن ممکن است سبب ایجاد لخته خون در پاها شود. ایجاد لخته ممکن است جریان خون را در قسمت‌های مختلف بدن متوقف کند. چنانچه لخته ایجاد شده به سمت ریه‌ها حرکت کند، می‌تواند باعث درد قفسه سینه، ایجاد مشکلات تنفسی و در نتیجه منجر به مرگ شود.

حتی پس از درمان کامل شکستگی استخوان لگن ممکن است عوارض و مشکلاتی از آن تا آخر عمر همراه فرد باقی بماند. این عوارض عبارتند از:

• درد طولانی مدت کمر یا لگن
• ایجاد اختلاف میان طول استخوان‌های پا که باعث لنگیدن حین راه رفتن خواهد شد
• ناتوانی جنسی و اختلال نعوظ در مردان
• ترمیم ناقص استخوان‌ها حتی پس از جراحی

چگونه می‌توان خطر ابتلا به عفونت ریه را بعد از جراحی استخوان لگن کاهش داد؟

همان‌طور که گفتیم بعد از جراحی شکستگی استخوان لگن، احتمال ابتلا به عفونت‌های ریوی وجود دارد. سرفه و دم و بازدم‌های عمیق می‌تواند این خطر را به حداقل برساند.

برای کمک به کاهش درد حین سرفه، یک بالش را محکم روی محلی که در جراحی بریده شده، نگهدارید.

• یک نفس عمیق بکشید و تا زمانی که برایتان مقدور است نفس را در سینه حبس کنید سپس اجازه دهید هوا خارج شود. دم و بازدم‌های عمیق به باز شدن مجاری هوایی در ریه‌ها کمک می‌کند.
• سعی کنید با سرفه‌های شدید، هوا، خلط‌ها و مخاط ایجاد شده را به طور کامل از ریه خارج کنید.

در صورت امکان این مراحل را در هر ساعت، ۱۰ مرتبه تکرار کنید.

ممکن است پزشک به شما استفاده از دستگاه اسپیرومتری تشویقی را توصیه کند تا از این طریق بتوانید راحت‌تر نفس‌ عمیق بکشید. قطعه پلاستیکی دستگاه را در دهان خود قرار دهید و یک دم آرام و عمیق را انجام دهید.

سپس یک بازدم عمیق انجام داده و سرفه کنید. این مراحل را 10 مرتبه در یک ساعت تکرار کنید.

شکستگی لگن چه اختلالاتی را در فعالیت‌های روزمره ایجاد می‌کند؟

شکستگی استخوان لگن با رشد استخوان جدید در محل شکستگی بهبود می‌یابد. رشد استخوان جدید شکاف‌هایی که میان استخوان شکسته شده لگن ایجاد شده است را پر می‌کند. برای تکمیل این فرآیند لازم است به لگن استراحت داده شود به همین دلیل نیاز است فرد برای مدتی در بستر بماند و استراحت کند تا روند بهبود شکستگی به طور کامل طی شده و استخوان‌ها ترمیم شوند.

در صورتی که نیاز به استراحت مطلق باشد می‌توانید از پزشک خود در رابطه با ورزش دادن پاها در  این دوران مشورت بگیرید. زیرا ورزش پا هنگامی که در بستر هستید به عضلات کمک می‌کند تا قوی باقی بمانند. همچنین ورزش دادن پاها باعث جلوگیری از ایجاد لخته‌های خونی خواهد شد.

به خاطر داشته باشید که ورزش‌هایی که در این دوران انجام می‌دهید، نباید شما را خسته کند و به استخوان لگن شما فشار وارد کند. به محض این که احساس خستگی کردید، ورزش را متوقف کنید.

لازم است پیش از اقدام به ورزش کردن در طول دوره نقاهت، با پزشک خود مشورت کنید.

یک روش دیگر برای دفع ادرار استفاده از کاتتر فولی^[9] یا سوند ادرار است. سوند لوله‌ای است که در مثانه شما قرار داده می‌شود و ادرار را در یک کیسه مخصوص تخلیه می‌کند. بهتر است کیسه ادرار را پایین تر از کمر خود نگه‌دارید. این کار از برگشتن ادرار به سمت مثانه، ایجاد عفونت و سایر مشکلات جلوگیری می‌کند.

سعی کنید لوله سوند هیچ‌گونه پیچ خوردگی نداشته باشد تا روند تخلیه ادرار به طور کامل و بدون نقص انجام شود. دقت کنید که سوند نباید کشیده شود زیرا ممکن است کشیده شدن سوند سبب ایجاد درد و خون‌ریزی یا خارج شدن آن از مثانه شود. برای جلوگیری از ایجاد عفونت، لازم است سوند‌ در زمان مناسب از بدن خارج شود.

این کار باید توسط افراد آموزش دیده انجام شود تا از آسیب‌های احتمالی، هنگام خارج کردن سوند جلوگیری شود. ممکن است لازم باشد میزان ادرار شما را بررسی کنند تا مشخص شود که در طول روز به چه میزان آب و مایعات نیاز دارید. به همین دلیل از پزشک خود بپرسید که آیا لازم است ادرار خود را اندازه‌گیری کنید یا به جمع‌آوری آن بپردازید یا خیر.

در دوران نقاهت به چه منظور از از دستگاه پالس اکسی‌متر^[10] استفاده می‌شود؟

پالس اکسیمتر دستگاهی است که میزان اکسیژن خون را اندازه‌گیری می‌کند. پروب یا گیره دستگاه روی انگشت قرار می‌گیرد و به وسیله یک سیم به صفحه دیجیتال متصل می‌شود. در صورتی که اکسیژن خون کم‌تر از حد نرمال باشد، دستگاه با یک زنگ به بیمار هشدار می‌دهد. هرگز زنگ هشدار دستگاه را خاموش نکنید و به محض آن که با این هشدار مواجه شدید، مراقب یا پزشک خود را مطلع کنید.

چه آزمایش‌هایی ممکن است توسط پزشک درخواست شود؟

برای کمک به تشخیص پزشک، انتخاب بهترین روش درمان و تحت کنترل داشتن اوضاع در دوره نقاهت، ممکن است لازم باشد یک یا چند مورد از آزمایش‌های زیر را انجام دهید. به همین دلیل بهتر است که به طور مختصر در رابطه با هر کدام از این آزمایش‌ها اطلاعاتی کسب کنید.

1- آرتریوگرام یا آرتیوگرافی^[11]: آرتریوگرافی یک تکنیک تصویربرداری پزشکی است. در این آزمایش از اشعه‌ی X استفاده می‌کنند تا از از شریان‌های شکم و ناحیه لگن عکس‌برداری کنند. در صورتی که هرکدام از شریان‌ها آسیب دیده باشند، ممکن است بتوان از طریق آرتیوگرام آن را تشخیص داد و سپس خون‌ریزی را متوقف کرد.

قبل از انجام آرتیوگرافی، از طریق  IV (تزریق داخل وریدی)، رنگ وارد بدن می‌شود. این رنگ کمک می‌کند که سرخرگ‌ها در تصاویر ایجاد شده با اشعه X، بهتر مشخص شوند. افرادی که به غذاهایی مانند میگو، صدف یا خرچنگ حساسیت دارند، ممکن است نسبت به این رنگ حساسیت نشان دهند.

در صورتی که به هرکدام از این مواد غذایی حساسیت دارید، لام است این موضوع را به پزشک خود اطلاع دهید.

2- آزمایش گازهای خونی (ABG)^[12]: به این آزمایش گازهای خونی شریانی نیز گفته می‌شود. در این تست خون از یک شریان (رگ خونی) در مچ دست، بازو یا کشاله ران گرفته می‌شود و میزان اکسیژن و دی‌اکسید کربن آن بررسی می‌شود. نتیجه این تست مشخص می‌کند که ریه‌های شما به درستی کار می‌کنند یا خیر.

3- آزمایش‌های خون: ممکن است نیاز باشد برای بررسی نحوه عملکرد بدن آزمایش خون بدهید. پزشک با بررسی خونی که از دست یا بازوی شما گرفته می‌شود، می‌‌تواند اطلاعاتی در مورد نحوه عملکرد بدن شما به دست آورد.

4- تصویر برداری از استخوان‌ها با اشعه X ^[13] : ممکن است در ابتدا برای مشخص کردن شکستگی‌های استخوان، لازم باشد با اشعه X از آن عکس‌برداری شود. همچنین در طول درمان ممکن است روند بهبود استخوان را نیز به وسیله تصویربرداری‌های مکرر با اشعه X ، مورد بررسی قرار دهند.

5- Chest tap: در این روش پزشک یک سوزن میان دنده‌های موجود در قفسه سینه قرار می‌دهد تا ببیند آیا خون‌ریزی در ریه یا قفسه سینه شما وجود دارد یا خیر. از این روش برای خارج کردن هوا از اطراف ریه‌ها نیز استفاده می‌شود.

6- تصویربرداری از قفسه سینه با اشعه X ^[14]: این تست برای بررسی وضعیت قلب و ریه‌ها انجام می‌شود. ممکن است پزشک برای بررسی علائم عفونت‌هایی مانند ذات‌الریه یا پنوموتوراکس (فروپاشی ریه) این روش را توصیه می‌کند.

همچنین اشعه X شکستگی دنده‌های قفسه سینه یا مایع اطراف قلب و ریه‌ها را نیز نشان می‌دهد.

7- تصویربرداری از مهره‌های گردن (C-spine) با اشعه X: در این آزمایش با استفاده از اشعه X، از ستون فقرات گردنی تصویربرداری می‌شود. ممکن است برای بررسی شکستگی استخوان یا سایر مشکلات گردن به عکس‌برداری از ستون فقرات گردنی (C-Spine) نیاز داشته باشید که ممکن است چندین تصویر از مهره‌های گردن شما گرفته شود. این آزمایش کاملا بی‌خطر و بدون درد است.

8- CT اسکن یا CAT Scan: در این آزمایش با استفاده از دستگاه اشعه X مخصوص از نواحی مختلف بدن به ویژه قفسه سینه، ریه‌ها و شکم تصویر برداری می‌شود. در این روش نیز ممکن است برای نمایش بهتر ناحیه مورد نظر، رنگ‌های مخصوص به رگ‌های شما تزریق شوند. چنانچه به میگو، صدف یا خرچنگ حساسیت دارید احتمال حساسیت شما به این رنگ وجود دارد پس لازم است این موضوع را با پزشک خود درمیان بگذارید.

9- سیستوسکوپی^[15]: در صورت داشتن مشکلات ادراری پزشک این آزمایش را به شما توصیه می‌کند. سیستوسکوپی مشکلات موجود در مثانه را نمایش می‌دهد. سیستوسکوپ یک لوله بلند است که به دوربین و چراغ مجهز است و از طریق مجاری ادرار وارد مثانه می‌شود. سیستوسکوپ یا به مانیتور متصل می‌شود یا از طریق تصویربرداری فضای داخل مثانه را نمایش می‌دهد.

10- سیستورتروگرام^[16] : نوع خاصی از اشعه X است که به وسیله آن می‌توان مثانه و مجاری ادرار را بررسی کرد و از وجود آسیب در این نواحی مطلع شد. مجاری ادرار لوله‌هایی هستند که ادرار را از مثانه به خارج از بدن هدایت می‌کنند. در این روش نیز مانند چند روش ذکر شده ممکن است پیش از گرفتن عکس از مثانه، رنگ‌های مخصوصی را وارد بدن شما کنند تا نواحی مورد نظر در تصویر بهتر نمایش داده شوند.

11- اکوکاردیوگرام^[17] : اکوکاردیوگرام نوعی سونوگرافی است که از امواج صوتی برای نشان دادن ساختار و عملکرد قلب استفاده می‌کند.

12- تله‌متری^[18] : در این آزمایش ریتم قلب به طور مداوم نظارت می‌شود. تعدادی پدهای چسبنده روی پوست قرار می‌گیرند و این پدها به دستگاه EKG متصل می‌شوند که ریتم قلب شما را ضبط می‌کند.

13- سونوگرافی : در سونوگرافی از امواج صوتی برای بررسی و مشاهده اندام‌های بدن مانند قسمت‌های داخلی قفسه سینه، شکم یا لگن استفاده می‌کنند.

14- بررسی نمونه ادرار : در این آزمایش یک نمونه ادرار از شما گرفته می‌شود که این نمونه از نظر وجود خون بررسی می‌شود. نتیجه این آزمایش به پزشک کمک می‌کند تا مجاری ادرار یا کلیه‌ها را از نظر عملکرد بررسی کند و در صورت آسیب دیدن هرکدام از این موارد اقدامات لازم را برای بیمار انجام دهد.

15- بررسی علائم حیاتی : فشار خون، ضربان قلب و تعداد نفس‌ها جهت اطمینان از سلامت شما توسط پزشک بررسی می‌شود. همچنین در صورتی که درد داشته باشید، پزشک در این مورد از شما سوال می‌کند.

اقدامات مناسب بعد از شکستگی استخوان لگن

اقدامات مناسب برای شما به شدت شکستگی لگن و آسیب‌ها و مشکلات دیگری که ممکن است داشته باشید، بستگی دارد. انتخاب روش درمان اغلب پس از انجام آزمایشات لازم صورت می‌گیرد. انواع روش‌های درمانی در ادامه ذکر خواهند شد. ممکن است پزشک یکی از این اقدامات یا چند اقدام به طور همزمان را برای شما انجام دهد. این اقدامات عبارتند از:

1- خواباندن فرد آسیب دیده روی تخت مخصوص: بعد از مراجعه به مراکز درمانی شما را روی تخت مخصوص^[19] می‌خوابانند. با این کار کمر و گردن ثابت نگه‌داشته می‌شود تا زمانی که آزمایش‌های مختلف انجام شود و اطمینان حاصل شود که به نخاع آسیب نرسیده است.

2- تزریق و انتقال خون (ترانسفیوژن)^[20] : اگر خون زیادی از دست داده باشید، ممکن است لازم باشد یک یا چند واحد خون دریافت کنید. در ناحیه لگن رگ‌های خونی بزرگی وجود دارد. با شکستگی ایجاد شده در استخوان لگن ممکن است این رگ‌ها آسیب ببینند و شروع به خون‌ریزی کنند که معمولا این خون‌ریزی قابل رویت نیست. ممکن است پزشک از دستگاهی به نام Cell Saver استفاده کند. هنگام خون‌ریزی این دستگاه خون شما را جمع‌وآوریآوری می‌کند و آن را تمیز و قابل استفاده می‌کند. در این صورت می‌توان این خون را مجددا به بدن تزریق کرد که این روش میزان واحدهای خونی که لازم است به بدن تزریق شود را به حداقل می‌رساند.

3- گچ گرفتن بدن^[21] : ممکن است لازم باشد از شکم تا پایین پاها را گچ بگیرید. در این حالت استخوان‌های لگن در طول دوره بهبود، ثابت نگه‌داشته می‌شوند که این موضوع باعث تسریع روند بهبود استخوان لگن خواهد شد.

4- لوله‌گذاری داخل قفسه سینه (چست تیوب)^[22] : چست تیوب برای حذف هوا، خون یا مایع از اطراف ریه‌ها و قلب استفاده می‌شود. برداشتن مایعات به ریه‌ها اجازه می‌دهد هنگام نفس کشیدن به طور کامل پر شوند و این موضوع به ضربان طبیعی قلب کمک می‌کند. چست تیوب جهت جمع‌آوری خون یا مایعات به یک ظرف متصل می‌شود. چنانچه لوله از ظرف مخصوص آن جدا شد یا به حالت پیچ خورده درآمد و یا حتی شل شد، فورا با پزشک خود تماس بگیرید و این موضوع را به او اطلاع دهید. در برخی موارد ممکن است شما به بیش از یک لوله (چست تیوب) احتیاج داشته باشید

5- لوله درن^[23] : درن‌ها لوله‌هایی هستند که در نزدیکی برش‌های جراحی زیر پوست قرار می‌گیرند تا چرک، خون یا مایعات دیگر را از بدن خارج کنند و از تجمع این مایعات در بدن جلوگیری کنند.

6- کمپرس با یخ: یخ باعث انقباض و کوچک شدن عروق خونی می‌شود و به کاهش التهاب (تورم، درد و قرمزی) کمک می‌کند. یخ خرد شده را در یک کیسه پلاستیکی قرار می‌دهند و روی آن را با حوله می‌پوشانند. در هر ساعت حدود 15 تا 20 دقیقه آن را روی لگن قرار می‌دهند. روی کیسه یخ نخوابید زیرا ممکن است این کار موجب ایجاد سرمازدگی شود.

7- تجویز دارو:

• آنتی‌بیوتیک‌ها: این دارو برای کمک به درمان یا پیشگیری از ابتلا به عفونت‌های ناشی از باکتری‌ها تجویز می‌شود.
• داروهای ضد تهوع: این داروها ممکن است برای آرام کردن معده و جلوگیری از استفراغ تجویز شود.
• رقیق‌کننده‌های خون: بعد از شکستگی لگن اغلب لخته‌های خون ایجاد می‌شوند. این داروها از تشکیل لخته‌های خونی جلوگیری می‌کنند. لخته خون می‌تواند باعث سکته مغزی، حمله قلبی و مرگ شود. توجه داشته باشید که داروهای رقیق‌کننده خون، کبودی و خون‌ریزی را شدت می‌بخشند و بندآمدن خون به آهستگی رخ می‌دهد. به همین دلیل در طول زمانی که از این دارو استفاده می‌کنید از مسواک‌های نرم استفاده کنید تا از خون‌ریزی لثه جلوگیری شود.
• داروهای ضد درد (مسکن): ممکن است برای کاهش درد این داروها توسط پزشک برای شما تجویز شود.
• داروهای ملین: مصرف این داروها اجابت مزاج را برای شما آسان‌تر می‌کند. ممکن است برای پیشگیری و یا درمان یبوست این دارو برای شما تجویز شود.

 8- دریافت اکسیژن: ممکن است برای مدتی بعد از آسیب دیدن استخوان لگن، به اکسیژن اضافی نیاز داشته باشید. این اکسیژن می‌تواند از طریق ماسک‌های اکسیژن که روی بینی و دهان شما قرار می‌گیرد، تامین شود یا از طریق سوند نازال‌های اکسیژن (لوله‌های نازک و کوتاهی که داخل بینی قرار می‌گیرند) وارد بدن شود. چنانچه اکسیژنی که دریافت می‌کنید باعث خشک شدن بینی و ایجاد مشکل برای شاخک‌های بینی شما می‌شود، قبل از آن که اکسیژن را از خود جدا کنید، این موضوع را به پرستار اطلاع دهید زیرا ممکن است بدن شما نیاز شدیدی به اکسیژن داشته باشد و با قطع کردن آن آسیب جدی به بدن شما وارد شود.

 9- پوشیدن جوراب‌های فشاری: این جوراب‌ها بلند و تنگ هستند و باعث می‌شوند که به پاهای شما فشار وارد شود و جریان خون رو به بالا را تقویت کنند. این جوراب‌ها از لخته شدن خون نیز جلوگیری می‌کنند. در صورت ضعیف بودن گردش خود در بدن قبل یا بعد از جراحی لازم است از این جوراب‌ها استفاده کنید.

10- پوشیدن چکمه‌های پزشکی^[24] : این کفش‌ها روی پاهای شما قرار می‌گیرند و به پمپ هوا متصل می‌شوند. این پمپ قسمت‌های مختلف چکمه را شل و سفت می‌کند که این موضع به بهبود جریان خون و جلوگیری از ایجاد لخته خون کمک می‌کند.

 11- جراحی: در آخر ممکن است برای ترمیم شکستگی استخوان لگن نیاز به جراحی داشته باشید. جراحی استخوان لگن روش‌های مختلفی دارد دو مورد از این روش‌ها عبارتند از:

• تجهیزات اکسترنال فیکسیشن یا تثبیت خارجی^[25] : قطعات فلزی که اکسترنال فیکساتور نامیده می‌شوند، روی باسن قرار می‌گیرند تا استخوان‌های شکسته را در دوره بهبودی، کنار هم ثابت نگه‌دارند. برای وصل کردن و نگه‌داشتن این تجهیزات روی استخوان لگن از پیچ یا گیره‌های مخصوص استفاده می‌شود. ممکن است لازم باشد برای این کار به اتاق عمل بروید.

• جراحی فیکساسیون باز: در این روش تکه‌های شکسته استخوان را با پین‌، پیچ و صفحات فلزی کنار هم قرار می‌دهند.

12- سایر روش‌های جراحی: ممکن است برای ترمیم اندام‌ها یا رگ‌های خونی آسیب دیده به یک یا چند مورد از جراحی‌های زیر نیاز داشته باشید:

• لاپاراتومی^[26] : جراحی شکمی که ممکن است برای بررسی صدمات وارد شده به اندام‌های شکمی و توقف خون‌ریزی مورد نیاز باشد.
• جراحی مثانه: چنانچه مثانه شما آسیب دیده یا پاره شده باشد، ممکن است نیاز باشد این جراحی را نیز انجام دهید.
• کولوستومی^[27] : چنانچه روده یا راست‌روده شما آسیب دیده یا پاره شده باشد ممکن است به این جراحی نیاز داشته باشید. در این جراحی انتهای روده بزرگ یا کولون را از شکم خارج می‌کنند. و آن را به کیسه کولوستومی وصل می‌کنند. در واقع هدف از این جراحی و قرار دادن کولوستومی، خروج مدفوع از این ناحیه تا زمان بهبودی کامل روده می‌باشد. در واقع در فردی که این جراحی را انجام داده، مدفوع به جای خروج از مقعد، از کولوستومی خارج می‌شود. به این شکل امکان ترمیم و بهبودی بخش آسیب دیده روده فراهم خواهد شد.

جمع‌بندی

شکستگی لگن یکی از بیماری‌های شایع به خصوص در افراد مسن است. استخوان لگن از چندین استخوان کوچک دیگر تشکیل شده است و عبارت شکستگی لگن یک عبارت کلی برای معرفی این بیماری است. همان‌طور که گفته شد، شکستگی لگن انواع مختلفی دارد و بدیهی است که بسته به نوع شکستگی و شدت شکستگی درمان‌های مختلفی برای آن وجود دارد.

داشتن اطلاعات کافی از انواع شکستگی و شناخت روش‌های درمان آن‌ها می‌تواند در تصمیم‌گیری صحیح به شما کمک کند. این مطلب با هدف افزایش آگاهی در رابطه با بیماری شکستگی لگن آماده شده بود که امیدواریم مورد توجه شما قرار گرفته باشد. چنانچه اطلاعات بیش‌تری در رابطه با شکستگی لگن در اختیار دارید، آن را با سایر دنبال‌کنندگان این مطلب به اشتراک بگذارید.

واژه‌نامه