کچلی ناخن

کچلی ناخن: تریکوفیتون روبروم و تریکوفیتون منتاگروفایتیس بیشتر از بقیه درماتوفیت‌ها از ضایعات ناخن جدا شده‌اند وانسیدانس تریکوفیتون روبروم چهاربرابر بیشتراز تریکوفیتون منتاگروفایتیس بوده است. در موارد کمتری اپیدرموفایتون فلوکوزوم، تریکوفیتون ویولاسئوم، تریکوفیتون تونسورانس، تریکوفیتون شوئن لاینی، تریکوفایتون وروکوزوم و گونه‌های میکروسپوروم مثل میکروسپوروم جیپسئوم و میکروسپوروم کانیس نیز از ضایعات ناخن جدا شده‌اند.

قارچ‌های کپکی غیر درماتوفیتی نیز به صفحه ناخن حمله می‌کنند و ضایعاتی پدید می‌آورند که در تشخیص افتراقی با درماتوفیتوزیس ناخن قرار می‌گیرند. این قارچ‌ها غالبا ناخن‌های بزرگ پا خصوصا افراد بالای 60 سال را مبتلا می‌سازند. اگرچه گرفتاری یکی از ناخن‌های دست نیز مشاهده می‌شود ولی درگیری چندین ناخن پا شایع‌تر است. علت اینکه این نواحی بیشتر مبتلا می‌شوند را مربوط به شرائط محیطی مناسب مانند گرما و رطوبت، نارسائی عروق سطحی و اختلالات آناتومیک (مانند روی هم قرارگرفتن انگشتان و فشردگی آن‌ها روی هم و یا چنگکی شدن ناخن) می‌دانند. فوزاریوم اوکسیسپوروم و آلترناریا تنوئیس عمدتا ناخن‌های دست ولی آسپرجیلوس ترئوس و نترزیا منجیفرا ناخنهای دست و پا هردو را آلوده می‌سازند. ناخن‌های دست توسط برخی از کپک‌ها که روی گیاهان زندگی می‌کنند هنگام کار باغبانی مورد تهاجم قرار گرفته و لذا این حالت بیشتر در افراد جوان دیده می‌شوند.
در ناخن‌های بزرگ ضایعات بصورت اونیکولیز و پارونیشیا بوده و مشابه با کچلی ناخن ضایعات در نواحی اطراف و انتهای ناخن مشاهده شده و گاهی نیز بصورت اونیکومایکوزیس سفید سطحی ظاهرمی‌شوند.
ضایعات حاصل از نترزیا منجیفرا درناخن‌های دست بصورت پارونیشیای مزمن و هیپرکراتوز شیار جانبی دیده شده و تغییر رنگی به رنگ‌های زرد یا قهوه‌ای در سطح صفحه ناخن ایجاد می‌شود. پیشرفت هیپرکراتوز زیر ناخنی و درگیری صفحه ناخن عاقبت تخریب کامل ناخن را درپی دارد. اسکوپولاریوپسیس و سیتالیدیوم نیز از جمله دیگر کپک‌های بیماریزای ناخن هستند.