کلید تشخیص: گرانول
• گرانولها در محلول 5تا10 درصد هیدروکسیدپتاسیم آماده شده و بمدت 1تا2 ساعت باقی میمانند. سپس به نرمی فشارداده شده تا برای مشاهده اجزای داخلی خود زیر میکروسکوپ مناسبتر شوند. گرانولها را باید ازدستجات نوتروفیلی تشخیص داد.
• حضورهایفی در گرانولها را با عدسی قوی میکروسکوپ میتوان تشخیص داد. اگر هایفیهای پهن دیده نشوند احتمالا گرانول مربوط به یک عامل اکتینومیستی است.
• میتوان بعد از آماده کردن دانهها مطابق فوق آنها را با روش پریودیک اسید شیف، اسید فست و نیز گیمسا رنگآمیزی نمود. دانه مربوط به یومایستوماها در آزمایش میکروسکوپی میسلیومهائی به قطر 4تا7 میکرون، منشعب با تیغههای میانی و کلامیدوکونیدیهائی به قطر14میکرون نشان میدهند. بین میسلیوم و کلامیدوکونیدیها را ماده سیمانی احاطه کرده است و به همین علت است که دانهها سفت و سخت میباشند.
• دانههای اکتینومایستوما دارای جدار ناهموار و ضخیم بوده ازرشتههای باریک و ظریف تشکیل شدهاند که قطر آنها 5/1تا2 میکرون و یا کمتراز یک میکرون میباشد. این رشتهها منشعب بوده بین آنها را ماده سیمانی پرمیکند و برآمدگیهای چماقی شکل یا انگشت مانندی از جداردانه خارج میشوند.
حاشیه گرانول قارچی
گرانول در داخل بافت (مربوط به نوکاردیا)
گرانول قارچی در داخل بافت
گرانولهای مایستومای اکتینومایکوزی در داخل بافت