آزمایش آلدولاز برای تشخیص و نظارت بر شرایط مربوط به عضلات اسکلتی درخواست می‌شود.
این تست مقدار آلدولاز خون شما را مشخص می‌کند. مقدار بالای این ماده در خون می‌تواند نشان‌دهنده‌ی مشکلات جدی باشد. افزایش آلدولاز معمولا نشان‌دهنده‌ی آسیب یا تخریب سلول‌های کبدی و عضلات اسکلتی می‌باشد. به عنوان مثال آسیب به بافت عضلانی قلب مقدار زیادی آلدولاز را وارد جریان خون می‌کند. آسیب کبدی مانند هپاتیت یا سیروز کبدی هم مقدار آلدولاز را افزایش می‌دهد. بنابراین شک به بیماری‌ها یا شرایطی که موجب آسیب به بافت ماهیچه‌ای یا کبدی می‌شوند و نیز افتراق بیماری‌های عصبی از ماهیچه‌ای باعث تجویز این تست می‌شود. هرچند این تست امروزه زیاد کاربرد ندارد و برای تشخیص آسیب‌های بافتی ذکر شده معمولا از آزمایشات تخصصی‌تر مانند کراتین کیناز، آلانین آمینوترانسفراز و آسپارات آمینوترانسفراز استفاده می‌شود.
اگر در شخص علائمی مثل درد و ضعف عضلانی و ادرار تیره (که نشانگر آسیب عضلات هستند) دیده شود، ممکن است آزمایش آلدولاز درخواست شود. ضعف و سستی ماهیچه ممکن است دارای علل نورولوژی بوده و یا مربوط به خود ماهیچه باشد. همچنین برای پیگیری روند درمان بیماری‌های ذکر شده در بالا و افتراق بین بیماری‌های نوروژنیک (عصبی) و عضلانی در افرادی که علائم عضلانی دارند نیز درخواست داده می‌شود. به طور کلی مقادیر بالای آلدولاز به تنهایی نشانگر بیماری خاصی نیست بلکه ممکن است به خاطر یک فعالیت سنگین یا به دنبال یک فعالیت ورزشی هم افزایش یابد. به همین دلیل تشخیص نهایی حتما باید با معاینه و گرفتن یک شرح حال کامل باشد.
سرم یا پلاسمای هپارینه که از طریق خون‌گیری از سیاهرگ بازویی به دست می‌آید.
توصیه می‌شود که یک ناشتایی ۶ تا ۱۲ ساعته رعایت شود. این نکته حائز اهمیت است که ورزش می‌تواند مقدار آلدولاز خون شما را افزایش دهد. قبل از انجام تست با پزشک خود درباره‌ی برنامه‌های روزانه ورزشی خود صحبت کنید. ممکن است به شما بگویند که چند روزی ورزش را کم یا کلا حذف کنید. همچنین بعضی از دارو‌ها هم روی مقدار آلدولاز خون تاثیر می‌گذارند پس پزشک خود را در جریان داروهای مصرفی خود قرار دهید.
آلدولاز آنزیمی است که در تبدیل گلوکز (قند) به انرژی کمک می‌کند. این آنزیم در سراسر بدن یافت می‌شود اما در درجه اول در بافت‌های عضلانی وجود دارد. سطح آلدولاز در خون هنگامی افزایش می‌یابد که به عضله فرد آسیب برسد. آزمایش آلدولاز خون ممکن است برای تشخیص و نظارت بر برخی شرایط مربوط به عضلات اسکلتی درخواست شود. در حال حاضر تا حد زیادی توسط آزمایشات آنزیمی دیگر که مربوط به عضلات هستند، به ویژه CK (کراتین کیناز) جایگزین شده است. با این حال حتی در صورت طبیعی بودن کراتین کیناز، ممکن است برخی از افراد مبتلا به درد عضلانی، سطح آلدولاز بالایی داشته باشند. بنابراین ممکن است گاهی اوقات این آزمایش علاوه بر کراتین کیناز توسط متخصصان روماتولوژی درخواست شود.
آلدولاز آنزیمی است که در تبدیل گلوکز (قند) به انرژی کمک می کند. این آنزیم در سراسر بدن یافت می‌شود اما در درجه اول در بافت‌های عضلانی وجود دارد. سطح آلدولاز در خون هنگامی افزایش می‌یابد که به عضله فرد آسیب برسد. آزمایش آلدولاز خون ممکن است برای تشخیص و نظارت بر برخی شرایط مربوط به عضلات اسکلتی درخواست شود. آلدولاز علاوه بر عضله اسکلتی، در کبد، گلبول‌های قرمز، و مغز نیز یافت می‌شود.
در حال حاضر تا حد زیادی توسط آزمایشات آنزیمی دیگر که مربوط به عضلات هستند، به ویژه CK (کراتین کیناز) جایگزین شده است. با این حال حتی در صورت طبیعی بودن کراتین کیناز، ممکن است برخی از افراد مبتلا به درد عضلانی، سطح آلدولاز بالایی داشته باشند. بنابراین ممکن است گاهی اوقات این آزمایش علاوه بر کراتین کیناز توسط متخصصان روماتولوژی درخواست شود.
اندازه‌گیری آلدولاز در اغلب آزمایشگاه‌ها رایج نیست. روش‌های اتوماتیک متعددی برای اندازه‌گیری آن وجود دارند.
مقادیرطبیعی: مقادیر طبیعی و مرجع وابسته به سن است و ممکن است در میان آزمایشگاه‌ها متفاوت باشد. نوزادان ممکن است مقادیر بسیار بالاتری در حد ۴ برابر بالغین داشته باشند. مقادیر نرمال در بالغین معمولاً U/L۱/۷-۴/۹ می‌باشد.
مقادیر آلدولاز در پلی‌میوزیت، درماتومیوزیت، میوزیت جسم انکیلوزیونی، سندرم ائوزینوفیلیا – میالژیا، دیستروفی عضلانی پیشرونده دوشن، دیستروفی عضلانی پیشرونده فاسیواسکاپولو هومرال و دیستروفی girdle-Limb و آسیب عضله به دنبال عفونت (مانند عفونت انگلی تریشینوز و توکسوپلاسموز)، مسمومیت دارویی (مانند کوکائین) افزایش می‌یابد.
در هپاتیت (هپاتیت بی و سی) سطح این آنزیم افزایش می یابد، اما در سیروز و انسداد صفراوی اینگونه نیست. آلدولاز همچنین ممکن است در پانکراتیت، انفارکتوس میوکارد، دلیریوم ترمنس، گانگرن، لوسمی میلوژنوس، کارسینوم سلول کلیوی، فاشئیت ائوزینوفیلیک، سرخک، هایپرترمی بدخیم، ترومای عضله و فعالیت سخت افزایش پیدا کند.
اریتروسیت‌ها حاوی آلدولاز هستند، بنابراین ممکن است طی همولیز به طور کاذب میزان آن را افزایش دهند. میزان آلدولاز با توده عضلانی متناسب است و ممکن است با تحلیل عضلات کاهش پیدا کند.
اندازه‌گیری آلدولاز در بررسی بیماران مبتلا به بیماری‌های عضله استفاده می‌شود، به ویژه وقتی تحلیل یا ضعف عضلانی دیده شود. آلدولاز در بررسی بیماری عضلات، حساسیت کم‌تری از کراتین فسفوکیناز (CPK) دارد. در موارد میوپاتی التهابی، ممکن است برای بررسی پاسخ به درمان با گلوکوکورتیکوئید مفید واقع شود.
مقادیر پایین این آنزیم یعنی کم‌تر از دو تا سه واحد در هر لیتر، ممکن است در افراد زیر دیده شود:
علاوه‌بر ناشتایی کوتاه مدت، لازم است مصرف داروهای کورتیکوتروپین، دیکلوفناک، ایتراکونازول، لوواستاتین، نیاسین و … که قبل از انجام آزمایش که باعث افزایش کاذب آلدولاز می‌شود با مشورت پزشک معالج متوقف شود. همچنین مصرف داروی پروبوکل که باعث کاهش کاذب آلدولاز می‌شود قبل از انجام آزمایش متوقف شود.
این آزمایشات عبارتند از کراتین فسفوکیناز یا کراتین کیناز (CK)، آلانین آمینوترانسفراز (ALT) و آسپارات آمینوترانسفراز (AST).