آزمایش سرخجه

آزمایش سرخجه برای تشخیص وجود آنتی بادی‌های که در پاسخ به عفونت یا واکسن سرخجه در خون ایجاد می‌شود مورد استفاده قرار می‌گیرد. از آزمایش سرخجه می‌توان برای موارد زیر استفاده کرد:

• حفاظت کافی در برابر ویروس سرخجه تایید شود (مصونیت)

• وجود یک عفونت تازه یا در گذشته را تشخیص دهید.

• کسانی که هرگز با این ویروس‌ها مواجه نشده‌اند و کسانی که واکسینه نشده‌اند را شناسایی کنید.

• برای تائید اینکه تمام زنان باردار و کسانی که قصد باردار شدن دارند مقدار کافی آنتی بادی سرخجه (تیتر) برای ایمنی در برابر عفونت دارند.

سرخجه یک عفونت ویروسی است که معمولاً خفیف است و با تب و بثورات مشخص می‌شود که حدود ۲ تا ۳ روز طول می کشد. عفونت معمولاً بدون درمان برطرف می‌شود. با این حال، اگر یک زن باردار در سه ماه اول بارداری خود برای اولین بارمبتلا شود، سرخجه می تواند عوارض جدی در نوزاد در حال رشد (جنین) ایجاد کند. (برای اطلاعات بیشتر در این مورد، بخش "چه چیزی مورد آزمایش قرار می گیرد؟" را بخوانید.)

آزمایش سرخجه ممکن است برای فردی که  ممکن است باردار باشد یا نباشد ولی علائمی دارد که پزشک مشکوک به عفونت سرخجه است، درخواست شود. همچنین ممکن است برای نوزاد تازه متولد شده‌ای که احتمال می‌رود که در دوران بارداری آلوده شده باشد یا دارای نقایص مادرزادی باشد که پزشک مشکوک به عفونت سرخجه باشد، درخواست شود.

دو نوع آنتی بادی سرخجه وجود دارد (IgG وIgM) که تست‌های آزمایشگاهی می‌توانند آن‌ها را تشخیص دهند:

اولین نوع ظاهر شده در خون پس از برخورد با ویروس، آنتی بادی IgM است. سطح این پروتئین طی حدود ۷ تا ۱۰ روز پس از عفونت در خون افزایش یافته و به اوج خود می‌رسد و سپس طی چند هفته بعدی کاهش می‌یابد، مگر در نوزاد عفونی شده، که ممکن است برای چند ماه تا یک سال در آن تشخیص داده شود.

ظاهر شدن آنتی بادی  IgG سرخجه کمی  بعد از ظاهر شدن IgM رخ می‌دهد، اما پس از آن، برای تمام عمر در جریان خون باقی می‌ماند و از بدن در برابر عفونت مجدد محافظت می‌کند. وجود آنتی بادی‌های IgM سرخجه در خون نشان دهنده عفونت جدید است در حالی که وجود آنتی بادی‌های IgG ممکن است نشان دهنده عفونت جدید یا عفونت در گذشته باشد، یا نشان می‌دهد که واکسن سرخجه (واکسن سرخک، اوریون، سرخجه) تزریق شده و حفاظت کافی ایجاد کرده است.

تست IgM یک آزمایش استاندارد برای تشخیص آزمایشگاهی سریع ویروس سرخجه است. نشان دادن افزایش آنتی بادی کلاس IgG در نمونه‌های خون گرفته شده در زمانی که بیماری حاد وجود دارد و سپس در هنگامی که فرد شروع به بهبودی می‌کند (مرحله نقاهت) می‌تواند برای تأیید عفونت استفاده شود. تست‌های آنتی بادی در آزمایشگاه‌ها متفاوت است و مراکز بهداشت می‌توانند در مورد خدمات آزمایشگاهی موجود و آزمایش های پیشنهادی راهنمایی کنند.

آزمایش IgG برای ویروس سرخجه هنگامی که یک زن باردار است یا قصد باردار شدن دارد، درخواست می‌شود. هر زمان که نیاز به بررسی ایمنی بدن در برابر سرخجه باشد، درخواست داده می‌شود. تست‌های IgM و IgG ممکن است وقتی یک خانم باردار علائم و نشانه‌هایی دارد که ممکن است عفونت سرخجه را نشان دهد، درخواست شود.

برخی از علائم و نشانه‌ها عبارتند از:

• تب خفیف

• جوش‌ها یا بثورات صورتی که از صورت شروع می‌شود و سپس به سمت بدن و سپس پاها و بازوها گسترش می‌یابد. هنگامی که شروع به پخش شدن در بدن می‌کند، ممکن است جوش‌های روی صورت از بین بروند.

• آبریزش بینی یا گرفتگی بینی
• چشم قرمز یا ملتهب
• مفاصل دردناک
• تورم غدد لنفاوی

از آنجا که بسیاری از شرایط می‌توانند علائم مشابهی ایجاد کنند، پزشک برای اطمینان از تشخیص باید آزمایشاتی را درخواست دهد.

هنگامی که عفونت سرخجه در مادری در طول دوره حاملگی مشخص شده باشد، ممکن است آزمایش IgM و IgG برای نوزاد تازه متولد شده درخواست شود و یا نوزاد با نقائص مادرزادی مانند از دست دادن شنوایی، نقائص قلبی، یا کدورت عدسی چشم (آب مروارید) متولد شود که می‌تواند به دلیل سندرم سرخجه مادرزادی (CRS) باشد.

از آنجا که آنتی بادی‌های سرخجه مدتی بعد از عفونت تولید می‌شوند آزمایش ها ممکن است ۵ روز بعد از شروع  بیماری (IgM) و ۲۱-۷ روز پس از اولین نمونه (IgG) تکرار شوند تا ببینند آیا آنتی بادی در بدن به سطح قابل سنجش رسیده است یا خیر؟ ( هنگامیکه در ابتدا وجود نداشته اند) و برای تعیین اینکه آیا آنتی بادی‌ها  با گذشت زمان افزایش یا کاهش می یابد.

این آزمایش ممکن است برای یک کارمند بخش درمان یا دانشجویی که دانشگاه را شروع می کند مورد نیاز باشد و هنوز هم در بعضی از ایالت ها برای زنان به عنوان بخشی از آزمایش خون مورد نیاز برای گرفتن مجوز ازدواج درخواست می شود.

بزرگسال یا کودک

در یک بزرگسال یا کودک، عدم وجود آنتی بادی‌های IgG سرخجه به این معنی است که فرد احتمالاً در معرض ویروس سرخجه قرار نگرفته یا واکسینه نشده و در مقابل ویروس ایمن نشده است.

وجود آنتی بادی‌های IgG  اما غیاب آنتی بادی‌های IgM نشان دهنده سابقه قرار گرفتن در معرض ویروس یا واکسیناسیون در گذشته است و نشان می‌دهد فرد آزمایش شده باید نسبت به ویروس سرخجه مصون باشد.

وجود آنتی بادی‌های IgM، در یک کودک یا بزرگسال با یا بدون حضور آنتی بادی‌های IgG نشان دهنده عفونت جدید با ویروس سرخجه است.

کودک تازه متولد شده

حضور آنتی بادی های IgG، (اما عدم حضور IgM ) در یک نوزاد به این معنی است که آنتی بادی‌های IgG مادر از طریق رحم به کودک منتقل شده‌اند و این آنتی بادی‌ها ممکن است از نوزاد در برابر عفونت سرخجه محافظت کنند، اگرچه آنتی بادی‌ها باید در سه ماهگی چهار تا هشت برابر کاهش یافته و در ۶ تا ۱۲ ماهگی ناپدید شوند.

وجود آنتی بادی‌های IgM در یک نوزاد تازه متولد شده نشان می‌دهد که کودک در دوران بارداری آلوده شده است زیرا آنتی بادی‌های IgM مادری از طریق بند ناف به کودک منتقل نمی‌شود.

جدول زیر خلاصه برخی از نتایج ممکن است دیده شود:

از آنجا که انسیدانس (میزان بروز) سرخجه کم است، به دلیل عفونت با ویروس‌های دیگر، یا بدلیل اینکه اجزاء و ترکیبات آزمایش واکنش متقابل با سایر پروتئین‌های بدن داشته باشد، یک فرد ممکن است آزمایش مثبت کاذب برای آنتی بادی‌های IgM نشان دهد. برای تأیید نتیجه IgM، پزشک ممکن است آزمایش IgG را برای اطلاع از سطح پایه آنتی بادی درخواست کند و ممکن است آزمایش IgG را مجدداً در روز ۷ تا ۲۱بیماری تکرار کند ( با همان نمونه اول آزمایش تکرار شود) تا  افزایش قابل توجه در مقدار (تیتر) مورد بررسی قرار گیرد، که نشانه ابتلاء به عفونت جدید سرخجه است.

علاوه بر آزمایش‌های آنتی بادی، مدارک و شواهد عفونت اخیر سرخجه، یک کشت ویروسی مثبت برای سرخجه یا تشخیص ویروس سرخجه با آزمایش ژنتیکی (RNA) ویروس سرخجه، از نمونه مایعات بدن، مانند سواب گلو است. 

از آنجا که این روش‌ها پیچیده، وقت گیر و گران هستند، بسیاری از آزمایشگاه‌های تشخیصی این آزمایش را به آزمایشگاه مرجعی مانند مرکز کنترل و پیشگیری بیماری (CDC) ارجاع می دهند.

تعداد موارد سرخجه و سرخجه مادرزادی از طریق CDC پایش می‌شود تا اثر واکسن سرخجه بررسی شود و هرنوع شیوع بیماری شناسایی شود.

واکسن سرخجه در یک واکسن ترکیبی به نام MMR وجود دارد که مخفف سرخک، اوریون و سرخجه است. از آنجا که هر سه این‌ها بیماری‌های ویروسی شایع هستند، در یک واکسن وجود دارند. سرخک با نام روبئولا نیز شناخته می‌شود و با سرخجه (سرخک آلمانی) متفاوت است. همه کودکان باید دو دوز MMR دریافت کنند، دوز اول در سن ۱۵-۱۲ ماهگی و دوز دوم در ۶-۴ سالگی تزریق شود.

واکسن سرخجه نباید به یک زن باردار تزریق شود، و یک زن باید حداقل یک ماه پس از واکسیناسیون از بارداری خودداری کند.

واکسن حاوی یک ویروس زنده است که تغییر یافته است بنابراین باعث پاسخ آنتی بادی می شود اما عفونت سرخجه ایجاد نمی‌کند. بعضی از افراد ممکن است بثوراتی را داشته باشند و نیز درد در مفاصل آن‌ها، به خصوص دست و مچ که ۳-۲ هفته پس از واکسیناسیون باقی می‌مانند. عوارض جانبی در کودکان خردسالی که واکسن می‌زنند به ندرت دیده می‌شود. افرادی که سیستم ایمنی بدن آن‌ها سرکوب شده است، مانند مبتلایان به HIV / AIDS و مبتلایان به سرطان که تحت شیمی درمانی هستند، باید قبل از دریافت واکسن سرخجه با پزشک خود مشورت کنند.

علائم همیشه قابل توجه نیستند، اما در صورت ظاهر شدن آن‌ها، بثورات معمولاً ۲۳-۱۲ روز پس از تماس با فرد آلوده شروع می‌شود. فرد معمولاً حدود یک هفته قبل از ظهور بثورات و ۲-۱ هفته بعد از آن عفونی است (قابلیت انتقال عفونت را دارد). نوزادی که در دوران بارداری آلوده شده است ممکن است برای چند ماه عفونی باقی بماند.