آزمایش آنتی بادی ضد عضله صاف (SMA) و آنتی بادی F-actin

آزمایش آنتی بادی ضد عضله صاف (SMA) یا آنتی بادی اکتین در درجه اول به همراه آنتی بادی های ضد هسته‌ای (ANA) و آنتی بادی های میکروزومال نوع ۱ کلیوی کبدی (LKM-1)، برای کمک به تشخیص هپاتیت خود ایمنی و تمایز بین دو نوع عمده هپاتیت خود ایمنی نوع ۱ و نوع ۲ انجام می‌شوند.

آزمایش‌های SMA (یا آنتی بادی اکتین)، ANA و به ندرت LKM1 هنگامی انجام می‌‌شوند که پزشک به وجود هپاتیت خود ایمنی در بیمار مشکوک باشد. این آزمایش‌ها معمولاً زمانی درخواست می‌شوند که فرد با علائمی مانند خستگی و زردی، یافته‌های آزمایشگاهی ِ غیرعادی مانند آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و یا بیلی روبین بالا داشته باشد.

آزمایش‌های اتوآنتی بادی را هنگامی که پزشک در حال بررسی وجود بیماری کبد است و می‌خواهد بین علل مختلف آسیب کبدی از جمله عفونت‌های ویروسی، داروها، سوء مصرف الکل، سموم، شرایط ژنتیکی، شرایط متابولیکی و اختلالات خودایمنی تشخیص دهد، می‌تواند همراه با سایر آزمایشات درخواست کند.

افزایش قابل توجه تیتر SMA یا آنتی بادی اکتین و یا ANA در خون، معمولاً به علت هپاتیت اتوایمیون نوع ۱ است. ممکن است در ۵۰٪ بیماران مبتلا به کلانژیت صفراوی اولیه (PBC) افزایش کمی در آنتی بادی SMA یا اکتین وجود داشته باشد.  آنتی بادی SMA همچنین ممکن است در شرایط دیگری مانند مونونوکلئوز عفونی، هپاتیت C و برخی سرطان‌ها نیز دیده شود.

یک آزمایش منفی آنتی بادی SMA یا اکتین و افزایش تیتر LKM1 ممکن است نشانگر هپاتیت خود ایمنی نوع ۲ باشد. نوع ۲ در ایالات متحده غیر معمول است. اگر آزمایش آنتی بادی SMA یا اکتین و سایر آزمایش‌های آنتی بادی منفی باشد، علائم و آسیب کبدی ممکن است به علل دیگری غیر از هپاتیت خودایمنی باشد.

تیترهای SMA ممکن است در کودکان و در افرادی که سیستم ایمنی بدنشان به خطر افتاده، کمتر باشد. این سطح ممکن است در طول بیماری متفاوت باشد و با شدت علائم خود ایمنی یا پیش آگهی فرد ارتباط نداشته باشد. وجود آنتی بادی های SMA ، F-actin و ANA به شدت مطرح کننده‌ی هپاتیت خود ایمنی است اما جنبه تشخیصی ندارد .

هنگامی که غلظت‌های قابل توجهی از هر دو وجود داشته باشد و پزشک به هپاتیت خود ایمنی مشکوک باشد، ممکن است برای بررسی علائم مشخصه آسیب و زخم در بافت کبد، نمونه برداری (بیوپسی) از کبد انجام شود.

اگر به دلیل شرایط موقتی مانند مونونوکلئوز عفونی باشد، ممکن است SMA پس از برطرف شدن شرایط، به زیر سطح قابل تشخیص برسد. اگر SMA به دلیل هپاتیت خود ایمنی تولید شود، در کل زندگی فرد وجود خواهد داشت؛ اگرچه ممکن است با گذشت زمان سطح آن متفاوت باشد.

بله. به عنوان مثال هپاتیت خود ایمنی می‌تواند به‌طور همزمان با یک هپاتیت ویروسی، مانند هپاتیت B یا هپاتیت C، وجود داشته باشد و در اثر آسیب کبدی ناشی از سوء مصرف الکل تشدید شود. از آنجا که درمان هپاتیت به علت آن بستگی دارد، بسیار مهم است که پزشک علت اصلی بیماری را  تشخیص دهد.

پیش بینی سیر و شدت هپاتیت خود ایمنی دشوار است. ممکن است حاد یا مزمن باشد. برخی از افراد برای چندین سال هیچ علائمی نداشته یا علائم کمی دارند و در صورت غیرطبیعی بودن آزمایشات معمول کبد، وجود این بیماری تشخیص داده می‌شود.

 برای کسب اطلاعات بیشتر، با پزشک خود مشورت کنید.