آزمایش غربالگری آنتی بادی ضد گلبول‌های قرمز

 از آزمایش غربالگری آنتی بادی گلبول‌های قرمز برای غربالگری خون فرد برای آنتی بادی‌هایی که علیه آنتی ژن های گلبول‌های قرمز خون بجز آنتی‌ژن‌های A و B استفاده می‌شود. هر زمان که انتظار انتقال خون وجود دارد یا به‌عنوان بخشی از آزمایشات قبل از تولد زنان باردار، آزمایش تعیین گروه و غربالگری آنتی بادی انجام می‌شود. 

دلیل اصلی وجود آنتی بادی‌های RBC در خون فرد این است که فرد در معرض انتقال خون یا از طریق بارداری در معرض RBC‌های غیر خودی (RBC‌های خارجی) قرار گرفته است. 

در صورت تزریق گلبول‌های قرمز خون به شخصی که ممکن است آنتی بادی‌های ضد آن‌ها را داشته باشد یا اگر یک زن باردار آنتی بادی‌هایی داشته باشد که سلول‌های قرمز نوزاد در حال رشد را هدف قرار می‌دهد، این پادتن‌ها ممکن است آسیب رسان باشند.

اگر یک آنتی بادی شناسایی شود، باید آزمایش شناسایی آنتی بادی انجام شود تا مشخص شود که کدام آنتی بادی‌ها موجود هستند. در جریان انجام کراس مچ، اگر آنتی بادی‌های مهم از نظر بالینی حضور داشته باشند، غربالگری انواع آنتی بادی ضد گلبول‌های قرمز انجام می‌شود. 

در مورد انتقال خون، آنتی بادی‌های RBC باید در نظر گرفته شوند و لازم است خون اهدا کننده‌ فاقد آنتی ژن یا آنتی ژن‌هایی باشد که فرد بر علیه آن‌ها آنتی بادی تولید کرده است. اگر کسی نسبت به انتقال خون واکنش فوری یا تأخیری داشته باشد، پزشک آزمایش آنتی گلوبولین مستقیم (DAT) را برای کمک به بررسی علت واکنش درخواست می کند. (DAT آنتی بادی‌های RBC متصل به گلبول‌های قرمز را تشخیص می‌دهد.) آزمایش غربالگری آنتی‌بادی RBC برای بررسی اینکه آیا فرد مبتلا در صورت مثبت بودن DAT، آنتی بادی جدید تولید کرده است، انجام می‌شود.

 در دوران بارداری، از آزمایش غربالگری آنتی بادی ضد گلبول‌های قرمز برای غربالگری آنتی بادی‌ها در خون مادر استفاده می‌شود كه ممكن است از جفت عبور كرده و به سلول‌های قرمز نوزاد حمله كرده و باعث بیماری همولیتیك نوزاد (HDN) شود. جدی‌ترین علت آنتی بادی تولید شده در پاسخ به آنتی ژن RBC به نام "آنتی ژن D" در سیستم گروه خونی Rh است.

در صورت وجود آنتی ژن D بر روی RBC‌های فرد، Rh مثبت و در صورت عدم حضور آنتی ژن Rh ،D منفی در نظر گرفته می‌شود. یک مادر Rh منفی ممکن است وقتی در معرض سلول‌های خونی از جنین Rh مثبت قرار گیرد، آنتی بادی ایجاد کند. برای جلوگیری از این امر، یک مادر Rh منفی باید در اوایل بارداری، در هفته ۲۸ و بار دیگر در زمان زایمان، یک آزمایش غربالگری آنتی بادی RBC انجام دهد. اگر در ۲۸ هفتگی، آنتی‌بادی Rh وجود نداشته باشد، برای جلوگیری از تولید آنتی بادی Rh توسط مادر، به او تزریق ایمون گلوبولین Rh (RhIg) برای پاک کردن RBC‌های Rh مثبت جنین که ممکن است در جریان خون او وجود داشته باشد، انجام می‌شود. 

هنگام تولد، وضعیت Rh کودک مشخص می‌شود. اگر کودک Rh منفی باشد، مادر نیازی به تزریق RhIg دیگر ندارد. اگر کودک Rh مثبت باشد و وضعیت آنتی بادی مادر برای آنتی D منفی باشد، RhIG اضافی به مادر داده می‌شود.

 این آزمایش همچنین ممکن است برای کمک به تشخیص کم خونی همولیتیک مربوط به خود ایمنی همراه با DAT استفاده شود. این شرایط ممکن است زمانی ایجاد شود که فرد آنتی بادی علیه آنتی ژن‌های RBC خود تولید کند. این اتفاق می‌تواند در برخی از اختلالات خود ایمنی مانند لوپوس، بیماری‌هایی مانند لنفوم یا لوسمی لنفوسیتی مزمن و عفونت‌هایی مانند پنومونی مایکوپلاسما و مونونوکلئوز رخ دهد. همچنین ممکن است در برخی از افراد با استفاده از داروهای خاص مانند پنی سیلین رخ دهد.

• آزمایش غربالگری آنتی بادی RBC قبل از هر انتقال خون پیش بینی شده انجام می‌شود.
• آزمایش غربالگری آنتی بادی RBC در اوایل بارداری به عنوان بخشی از آزمایشات کامل بارداری هر زن انجام می‌شود. در زنان Rh منفی نیز این کار در هفته‌ی ۲۸، قبل از تزریق ایمون گلوبولین Rh  (RhIg) و پس از زایمان در صورتی که نوزاد Rh مثبت باشد انجام می‌شود. در زنان باردار با Rh منفی، آنتی بادی‌های شناخته شده، گاهی اوقات غربالگری آنتی بادی RBC به عنوان یک ابزار پایش برای پیگیری تقریبی میزان آنتی بادی موجود، درخواست داده می‌شود.

انتقال خون: اگرغربالگری آنتی بادی RBC مثبت باشد، یک یا چند آنتی بادی ضد گلبول‌های قرمز وجود دارد. برخی از این آنتی بادی‌ها بیشتر از بقیه مهم هستند. وقتی آزمایش غربالگری آنتی بادی RBC برای غربالگری قبل از انتقال خون درخواست می‌شود، مثبت بودن آزمایش، نیاز به آزمایش شناسایی آنتی بادی برای شناسایی آنتی بادی‌های موجود وجود دارد.

پس از شناسایی آنتی بادی، باید خونی اهدا شود که حاوی آنتی ژن (های) مربوطه نباشد تا آنتی بادی بعد از انتقال خون با آنتی ژن‌های RBC اهدا کننده واکنش نشان ندهد و آن‌ها را از بین نبرد. 

بارداری: اگر یک مادر Rh منفی، آزمایش غربالگری آنتی بادی RBC منفی داشته باشد، برای جلوگیری از تولید آنتی بادی ظرف ۷۲ ساعت تزریق ایمون گلوبولین Rh انجام می‌شود. اگر آزمایش آنتی بادی مثبت باشد، باید آنتی بادی یا آنتی بادی‌های موجود شناسایی شود. اگر آنتی بادی ضد آنتی ژن D توسط مادر به طور فعال تشکیل شده باشد، تزریق RhIg مفید نیست. اگر وی دارای آنتی بادی متفاوتی باشد، با این وجود می توان تزریق RhIg را برای جلوگیری از تولید آنتی بادی علیه آنتی ژن D انجام داد.

اگر یک آنتی بادی ضد RBC در گردش خون وجود داشته باشد، هرگز از بین نخواهد رفت اما ممکن است به شکل غیرقابل شناسایی کاهش یابد. اگر فرد مجددا در معرض آنتی ژن  قرار گیرد، سریع تولید می‌شود و به گلبول‌های قرمز حمله می‌کند.  

هر انتقال خون که فرد انجام می‌دهد، فرد را در معرض ترکیبی از آنتی ژن‌های موجود در گلبول‌های قرمز اهدا کننده قرار می‌دهد.

هرگاه گلبول‌های قرمز تزریق شده دارای آنتی ژن‌های خارجی نسبت به RBCهای گیرنده باشند، امکان تولید آنتی بادی وجود دارد. اگر کسی در طی یک دوره زمانی انتقال خون زیادی داشته باشد، ممکن است آنتی بادی علیه آنتی ژن‌های مختلف تولید شود. این می‌تواند یافتن خون سازگار را به مقدار زیادی دشوار کند.

قبل از فراهم شدن تزریق این ماده، مادران Rh منفی اغلب نسبت به خون اولین نوزاد Rh مثبت خود حساس شده و شروع به تولید آنتی بادی‌های ضد Rh می‌کردند. به دلیل آنتی بادی‌های ضد Rh مادر که به گلبول‌های قرمز کودک حمله می‌کنند، هر نوزاد Rh مثبت بعدی می‌تواند درجاتی از بیماری Rh داشته باشد. سقط جنین و نوزادان مرده نسبتاً شایع بود و آن دسته از نوزادانی که به دنیا می‌آمدند اغلب برای زنده ماندن به انتقال خون فوری نیاز داشتند. تزریق ایمون گلوبولین تا حد زیادی از این عوارض جلوگیری کرده است، اگرچه درصد کمی از زنان هنوز آنتی بادی Rh تولید می‌کنند.

بله. بیماری همولیتیک نوزاد ممکن است زمانی ایجاد شود که ناسازگاری ABO بین مادر و نوزاد وجود داشته باشد، به خصوص با مادرانی که گروه خونی O هستند. با این وجود، آزمایش غربالگری آنتی بادی ضد گلبول‌های قرمز در این شرایط مفید نیست زیرا بدن ما به طور طبیعی آنتی بادی علیه آنتی ژن‌های A و B تولید می‌کند، آنتی ژن‌هایی که در گلبول‌های قرمز خون خود نداریم. مادری که گروه خونی A دارد به طور طبیعی دارای آنتی بادی‌هایی خواهد بود كه بر علیه آنتی ژن‌های B در سطح گلبول‌های قرمز خون قرار دارد و مادری كه نوع B است آنتی بادی‌های ضد A و غیره خواهد داشت. به‌طور کلی، این یک فرم خفیف است که به راحتی قابل درمان است.

خیر، در هنگام اهدای خون با خون فرد دیگری مواجه نمی‌شوید.