نمونه‌ی خون وریدی.
خیر.
آنتی‌بادی بتا -۲ گلیکوپروتئین ۱، یک اتوآنتی‌بادی است که با لخته شدن نامناسب خون در ارتباط است. این آزمایش آنتی‌بادی‌های بتا -۲ گلیکوپروتئین ۱ در خون را شناسایی و اندازه‌گیری می‌کند.
آنتی‌بادی گلیکوپروتئین بتا -۲ یکی ازاتوآنتی‌بادی‌های اولیه به نام آنتی‌بادی‌های ضد فسفولیپید در نظر گرفته می‌شود که به اشتباه پروتئین‌های غشایی بدن (فسفولیپیدها) موجود در لایه بیرونی سلول‌ها (غشای سلول) و پلاکت‌ها را هدف قرار می‌دهد. این آزمایش اغلب به همراه آزمایش سایر آنتی‌بادی‌های ضد فسفولیپید، از جمله آنتی‌بادی کاردیولیپین و ضد انعقاد لوپوس، درخواست می‌شود.
آنتی‌بادی‌های ضد فسفولیپید به گونه‌ای که هنوز کاملاً مشخص نشده است در روند لخته شدن خون در بدن تداخل می‌کنند. آن‌ها خطر ایجاد لخته‌های خون نامناسب (ترومبوز) را در عروق و رگ‌ها افزایش می‌دهند.
آنتی‌بادی‌های ضد فسفولیپید بیش‌تر در افراد مبتلا به نوعی اختلال خود ایمنی به نام سندرم آنتی‌فسفولیپید (APS) ایجاد می‌شوند. این وضعیت با لخته شدن گسترده‌ی خون (اپیزودهای ترومبوتیک)، تعداد کم پلاکت (ترومبوسیتوپنی) یا عوارض بارداری مانند پره اکلامپسی و سقط مکرر، به ویژه در سه ماهه دوم و سوم بارداری همراه است.
همچنین ممکن است در برخی از افراد مبتلا به اختلالات خود ایمنی مانند لوپوس (لوپوس اریتماتوس سیستمیک، SLE) یک یا چند نوع از این آنتی‌بادی‌ها تولید شوند و در نتیجه این افراد در معرض خطر تشکیل لخته‌های خونی (داخل عروق) قرار می‌گیرند.
آزمایشات آنتی‌بادی بتا -۲ گلیکوپروتئین ۱ به طور عمده همراه با آنتی‌بادی کاردیولیپین و آزمایش ضد انعقاد لوپوس برای کمک به تشخیص موارد زیر استفاده می‌شود:
- سندرم آنتی‌فسفولیپید (APS)
- علت لخته شدن خون غیر قابل توضیح (اپیزود ترومبوتیک)
- علت سقط مکرر در زنان
گاهی اوقات ممکن است از این آزمایش برای تعیین این که آیا این اتوآنتی‌بادی‌ها به دلیل داشتن یک اختلال خودایمنی دیگر مانند لوپوس، ایجاد شده اند یا خیر، استفاده شود.
تست‌های آزمایشگاهی می‌توانند سه کلاس مختلف از این آنتی بادی‌ها را تشخیص دهند: IgG، IgM و IgA. اگر آزمایشات اولیه آنتی‌بادی آنتی فسفولیپید برای کلاس‌های IgG و IgM منفی باشد اما هنوز فرد به شدت به APS مشکوک باشد، ممکن است کلاس IgA این آنتی‌بادی‌ها به همراه سایر آنتی‌بادی‌های ضد فسفولیپید کم‌تر رایج مانند آنتی فسفاتیدیل سرین و آنتی پروترومبین آزمایش شود.
با این حال ارزش آزمایش برای آنتی‌بادی‌های ضد فسفولیپید کلاس IgA همچنان بحث برانگیز است.
طبق بیانیه اجماع بین المللی در مورد APS، وجود کلاس IgA (یا آنتی‌بادی‌های ضد کاردیولیپین یا آنتی‌بادی‌های بتا-۲ گلیکوپروتئین ۱) معیارهای آزمایشگاهی را برای تشخیص APS به صورت کامل برآورده نمی‌کند.
این آزمایش ممکن است هنگامی درخواست شود که شما علائم و نشانه‌های لخته شدن بیش از حد یا سندرم آنتی‌فسفولیپید (APS) دارید، مانند:
این آزمایش ممکن است زمانی انجام شود که شما به یک اختلال خود ایمنی مبتلا شده باشید و پزشک معالج شما می‌خواهد تشخیص دهد که آیا اتوآنتی‌بادی را ایجاد کرده‌اید یا خیر.
پزشک معالج شما نتایج آزمایشات شما را همراه با سایر عوامل مانند سابقه پزشکی، معاینه فیزیکی و علائم و نشانه‌ها در نظر می‌گیرد.
آزمایش مثبت آنتی‌بادی بتا ۲ گلیکوپروتئین ۱ ممکن است نشانگر ابتلا به سندرم آنتی فسفولیپید (APS) باشد، زیرا این سندرم اغلب با این حالت دیده می‌شود. در صورت مثبت بودن آزمایش، حدود ۱۲ هفته بعد مجددا تکرار می‌شود تا مشخص شود که این وضعیت مداوم یا موقتی است.
در حال حاضر پزشکان، APS را براساس یافته‌های بالینی و وجود مداوم یک یا چند آنتی‌بادی ضد فسفولیپید تشخیص می‌دهند. سطح بالایی از آنتی‌بادی بتا ۲ گلیکوپروتئین ۱ که ۱۲ هفته بعد، آزمایش و تأیید شده است، به این معنی است که احتمالاً شما دارای APS هستید. این حالت به ویژه در صورت مثبت بودن سایر آزمایش‌های آنتی‌بادی ضد فسفولیپید صادق است.
اگر نتیجه آزمایش آنتی‌بادی‌های بتا ۲ گلیکوپروتئین ۱ منفی است اما دارای علائم و نشانه‌های بیماری هستید و نتیجه‌ی آزمایش برای سایر آنتی‌بادی‌های ضد فسفولیپید مثبت است، احتمالاً APS دارید. اگر آزمایش برای آنتی‌بادی‌های بتا-۲ گلیکوپروتئین ۱ ضعیف تا متوسطِ مثبت باشد و برای سایر آنتی‌بادی‌های ضد فسفولیپید مثبتِ ضعیف یا منفی باشد، این بدان معنی است که آنتی‌بادی ممکن است به دلیل شرایط دیگری غیر از APS باشد. اگر آزمایش تکرار شده منفی باشد، احتمالاً آنتی‌بادی‌ها موقتی بوده‌اند. این اتوآنتی‌بادی‌ها ممکن است به طور موقت در افراد مبتلا به عفونت‌های حاد،
HIV /AIDS، برخی سرطان‌ها یا با استفاده از داروهایی مانند پنی توئین، پنی سیلین و پروکائین آمید مشاهده شود.
اگر شما به یک اختلال خود ایمنی مانند لوپوس (لوپوس اریتماتویس سیستمیک، SLE) مبتلا هستید و آزمایش آنتی‌بادی‌های بتا ۲ گلیکوپروتئین مثبت است، ممکن است خطر ایجاد لخته در رگ خونی شما افزایش یافته باشد. یک یا چند آنتی‌بادی ضد فسفولیپید ممکن است با انواع اختلالات خود ایمنی وجود داشته باشد.همچنین ممکن است یک فرد به طور همزمان دارای اختلالات خود ایمنی باشد، مانند APS و لوپوس.
اگر شما یک اختلال خود ایمنی دارید و آزمایش آنتی‌بادی‌های ضد فسفولیپید منفی است، آزمایش ممکن است در زمان دیگری تکرار شود تا مشخص شود که آیا شروع به تولید آن‌ها کرده‌اید یا خیر، زیرا ممکن است در هر زمان از طول دوره‌ی بیماری، این آنتی‌بادی‌ها ایجاد شوند.
الزاما خیر. آنتی‌بادی‌ها خطر لخته شدن خون را افزایش می‌دهند اما این بدان معنا نیست که شما لخته خون خواهید داشت. و در صورت ایجاد لخته، وجود آنتی‌بادی نمی‌تواند فراوانی یا شدت لخته شدن را پیش‌بینی کند.
بله، این قسمت مهمی از سابقه پزشکی شما است. حتی اگر علائمی نداشته باشید، برای انجام هر روش یا اقدام درمانی مرتبط با این عامل خطر، پزشک به این اطلاعات نیاز دارد.