Logo

آزمایش ویروس لنفوتروپیک تی انسانی

اسامی مترادف: HTLV-I/II Antibodies ، HTLV-I/II by PCR نام رسمی: Human T-Lymphotropic Virus Types I/II Antibodies

چرا آزمایش انجام می شود؟

  • برای تشخیص عفونت ویروس T-لنفوتروپیک انسانی (HTLV)؛
  • برای کمک به تشخیص علت لوسمی سلول T بزرگسالان یا لنفوم یا میلوپاتی مرتبط با HTLV

چه زمانی باید آزمایش انجام شود؟

  • هنگامی که علامت یا علائمی دارید که نشان می‌دهد ممکن است یک بیماری نئوپلاستیک مرتبط با HTLV یا اختلال دمیلینه کننده داشته باشید، به خصوص زمانی که عوامل خطر را شناسایی کرده باشید.
  • به ندرت زمانی که اهدای خون کرده‌اید و به شما گفته می‌شود که از نظر آنتی‌بادی‌های HTLV نتیجه آزمایش شما مثبت است.

نمونه مورد نیاز ؟

نمونه‌خون وریدی که از سیاهرگ بازویی شما گرفته می‌شود. به ندرت نمونه‌ای از مایع مغزی نخاعی که از طریق قسمت تحتانی کمر با استفاده از روش مخصوص (lumbar puncture ) تهیه می‌شود.

آیا برای انجام این تست به آمادگی خاصی نیاز است؟

خیر

شرح آزمایش

عفونت ویروس T-لنفوتروپیک انسانی (HTLV) با برخی بیماری‌های نادر لنفوسیت‌های T (سلول‌های T)، نوعی گلبول سفید که بخش مهمی از سیستم ایمنی بدن است، مرتبط است. این آزمایش عفونت HTLV را شناسایی می‌کند تا به شناسایی ویروس به عنوان عامل زمینه‌ای لوسمی، لنفوم، اختلال نادر سیستم عصبی، عفونت مزمن ریوی، یووئیت، درماتیت عفونی یا سایر اختلالات التهابی کمک کند.

دو نوع HTLV معمولاً از طریق آزمایش شناسایی می شوند: HTLV-I و HTLV-II. تخمین زده می‌شود که 15 تا 20 میلیون نفر در سراسر جهان به HTLV آلوده هستند. شیوع عفونت HTLV-1 در ژاپن، جنوب صحرای بزرگ آفریقا، جزایر کارائیب و آمریکای مرکزی و جنوبی بیشتر است. به نظر می‌رسد HTLV-II در میان جمعیت‌های بومی آمریکا بومی است و در بین مصرف کنندگان مواد مخدر تزریقی (IV) در آمریکای شمالی و اروپا شایع است.

در ایالات متحده، از هر 100000 نفر، 22 نفر به HTLV مبتلا می‌شوند، که عفونت HTLV-II شایع‌تر از عفونت HTLV-I است. عفونت HTLV-II با جنس مونث، سن بالاتر، نژاد غیر سفیدپوست، سطح تحصیلات پایین و محل سکونت در غرب و جنوب غربی ایالات متحده مرتبط است. برخی از جمعیت سرخپوستان بومی آمریکا دارای نرخ عفونت تا 13٪ هستند. کسانی که احتمال ابتلا به HTLV-I را دارند، از کشوری که عفونت HTLV-1 در آن شایع است، به ایالات متحده مهاجرت کرده‌اند، فرزندان چنین مهاجرانی هستند، مصرف کننده مواد IV هستند، یا کارگران جنسی هستند.

عفونت HTLV-I می‌تواند از مادر به کودک در دوران بارداری یا شیردهی منتقل شود. هر دو عفونت HTLV-I و HTLV-II می‌توانند از طریق تماس جنسی منتقل شوند یا از طریق قرار گرفتن در معرض خون آلوده پخش شوند، همانطور که با استفاده از سوزن‌های مشترک هنگام مصرف داروی IV اتفاق می‌افتد، اگرچه اکثر عفونت‌های مربوط به مصرف مواد مخدر با HTLV-II مرتبط هستند. هر دو نوع ممکن است از طریق انتقال خون یا پیوند عضو منتقل شوند، اما عفونت ناشی از این روش‌ها اکنون در ایالات متحده نادر است زیرا همه اهداکنندگان برای HTLV-I/II آزمایش می‌شوند.

سایر عوامل خطر برای عفونت HTLV عبارتند از: زندگی در نقاطی از جهان که در آن HTLV شایع‌تر است (مانند موارد ذکر شده در بالا). داشتن شریک جنسی که از یکی از این مناطق آمده است. داشتن شرکای جنسی متعدد؛ مصرف کننده تزریقی مواد مخدر، سرخپوستان بومی آمریکا ؛ یا داشتن سابقه انتقال خون

هر دو HTLV-I و HTLV-II ترجیحاً لنفوسیت‌های T را آلوده می‌کنند. اکثر افرادی که به HTLV-I یا HTLV-II آلوده می‌شوند، علائم کمی خواهند داشت، اما می‌توانند عفونت را به دیگران منتقل کنند. پس از عفونت اولیه، ویروس هرگز به طور کامل از بین نمی‌رود، بلکه به شکل غیرفعال (نهفته) در بدن باقی می‌ماند. درصد کمی از مبتلایان معمولاً ماه ها تا چندین سال یا حتی دهه‌ها پس از مواجهه اولیه، به یکی از چندین بیماری مرتبط دچار می‌شوند و ممکن است به طور حاد یا مزمن بیمار شوند.

HTLV-I با بیماری‌های زیر ارتباط دارد:

  • لوسمی یا لنفوم سلول T بزرگسالان (ATL)، نوعی سرطان گلبول سفید است که ممکن است به سرعت یا به آهستگی پیشرفت کند و علائمی مانند خستگی، تب و بزرگ شدن غدد لنفاوی ایجاد نماید.
  • میلوپاتی مرتبط با HTLV-I/پاراپارزیس اسپاستیک گرمسیری (HAM/TSP یک بیماری نادر است که می‌تواند باعث ضعف در اندام تحتانی، اسپاسم عضلانی، درد عصبی و بی‌اختیاری ادرار شود.
  • در برخی موارد، شرایط دیگری مانند یووئیت، درماتیت عفونی مرتبط با HTLV-I، آرتریت روماتوئید و سندرم شوگرن وجود دارد.

HTLV-II به وضوح کمتر با بیماری‌های خاص مرتبط است، اما ممکن است با برخی بیماری‌های ریوی، اختلالات عصبی، آرتریت، آسم و درماتیت مرتبط باشد.

بدن به عفونت HTLV-I یا HTLV-II با تولید آنتی بادی پاسخ می‌دهد. این آنتی‎‌بادی‌ها را می‌توان در خون در طول آزمایش تشخیص داد. ویروس‌ها همچنین ممکن است مستقیماً با استفاده از آزمایش‌های مولکولی (واکنش زنجیره‌ای پلیمراز، PCR) که مواد ژنتیکی ویروس‌ها را شناسایی می‌کنند، آزمایش شوند.

سوالات متداول

آزمایش ویروس T-لنفوتروپیک انسانی (HTLV) برای تشخیص عفونت توسط HTLV-I یا HTLV-II استفاده  می‌شود. هنگامی که ویروس وارد بدن می‌شود، ترجیحاً لنفوسیت‌های سلول T را آلوده می‌کند. سیستم ایمنی بدن با تولید آنتی‌بادی‌هایی که ویروس را هدف قرار می‌دهند پاسخ می‌دهد. اکثر افرادی که آلوده می‌شوند به بیماری فعال مبتلا نمی‌شوند، اما تعداد کمی از آن‌ها به بیماری مربوط به اختلال سلول‌های T مبتلا می‌شوند.

آزمایش HTLV ممکن است به چند روش مختلف استفاده شود:

  • در افرادی که عوامل خطر ابتلا به HTLV را دارند (مانند زندگی در نقاطی از جهان که عفونت HTLV در آنها شایع‌تر است، داشتن شریک جنسی که از یکی از این مناطق آمده است، داشتن چندین شریک جنسی، مصرف کننده تزریقی مواد مخدر، بومیان آمریکا یا داشتن سابقه انتقال خون). از آزمایش شمارش کامل خون (CBC) و آزمایش افتراقی گلبول‌های سفید (مانند افزایش تعداد لنفوسیت‌های نابالغ یا غیرطبیعی) ممکن است برای پیگیری یافته‌های غیرطبیعی استفاده شود.
  • برای تشخیص علت اختلال مرتبط با سلول T در صورتی که فرد علائمی مطابق با میلوپاتی مرتبط با HTLV-I/پاراپارزیس اسپاستیک گرمسیری (HAM/TSP) داشته باشد، به خصوص اگر فرد دارای عوامل خطر مرتبط با این بیماری باشد، در برخی موارد مایع مغزی نخاعی (CSF) ممکن است از نظر HTLV آزمایش شود.
  • برای تعیین منبع عفونت یک فرد مبتلا؛ از آنجایی که HTLV می‌تواند در دوران بارداری از مادر به نوزاد منتقل شود، مادر کودک مبتلا ممکن است برای HTLV-I یا HTLV-II آزمایش شود تا مشخص شود که آیا او منبع احتمالی عفونت کودک است یا خیر. به همین ترتیب، شریک جنسی یک فرد مبتلا ممکن است مورد آزمایش قرار گیرد.

دو نوع آزمایش HTLV موجود است، آزمایش آنتی بادی و آزمایش مولکولی:

  • به طور معمول، روش تست EIA (ایمونواسی آنزیمی) در ابتدا برای تشخیص آنتی‌بادی‌های HTLV-I و HTLV-II در خون استفاده می‌شود. اگر آزمایش اولیه مثبت باشد، روش دوم، مانند وسترن بلات، برای تایید یافته و کمک به تمایز بین HTLV-I و HTLV-II درخواست می‌شود.
  • در مواردی که نمی‌توان HTLV-I و HTLV-II را تشخیص داد، آزمایش مولکولی (روش واکنش زنجیره ای پلیمراز، PCR) که ماده ژنتیکی ویروس را شناسایی می‌کند، ممکن است انجام شود.

در ایالات متحده، تمام خون‌های اهدایی از نظر HTLV غربالگری می‌شوند. اگر آزمایش خون اهدایی برای HTLV-I/II مثبت باشد، ممکن است آزمایش تاییدی انجام شود تا مشخص شود که آیا نتیجه غربالگری اولیه مثبت کاذب است یا اینکه فردی که خون اهدا کرده است عفونت HTLV-I/II دارد.

آزمایش HTLV ممکن است زمانی انجام شود که فردی علائم یا یافته‌هایی داشته باشد که نشان می‌دهد فرد دارای بیماری مرتبط با عفونت HTLV-I یا HTLV-II است، به‌ویژه زمانی که آن فرد عوامل خطر را نیز شناسایی کرده باشد.

علائم و نشانه‌های لوسمی یا لنفوم لنفوسیتی سلول T بزرگسالان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • تب
  • عرق شبانه
  • خستگی
  • افزایش تعداد و ظهور لنفوسیت‌های نابالغ غیر طبیعی
  • بزرگ شدن غدد لنفاوی

علائم میلوپاتی مرتبط با HTLV-I/پاراپارزیس اسپاستیک گرمسیری (HAM/TSP) ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • ضعف در اندام تحتانی
  • اسپاسم و انقباضات عضلانی
  • درد پایین کمر
  • سفتی عضلات
  • اختلالات ادراری، روده‌ای و جنسی

آزمایش ممکن است در موارد زیر انجام شود:

  • مادری که کودکش تشخیص عفونت HTLV داشته است.
  • شریک جنسی یک فرد زمانی که آن فرد مبتلا به عفونت HTLV است.
  • فردی که به او گفته شده که خونی که اهدا کرده از نظر HTLV-I/II مثبت بوده است.
  • زمانی که فردی دارای عوامل خطر و علائمی است که پزشک به آن‌ها مشکوک است ممکن است با عفونت HTLV مرتبط باشد، مانند یووئیت، درماتیت یا آرتریت.

آزمایش HTLV معمولاً به صورت گام به گام انجام می شود و معمولاً بسته به نتایج یک آزمایش اولیه و سپس آزمایش تأییدی را شامل می شود.

اگر آزمایش اولیه HTLV منفی باشد، بعید است که فرد عفونت HTLV داشته باشد و علائم فرد احتمالاً به دلیل دیگری باشد. به طور معمول، آزمایش بیشتری لازم نیست.

اگر فردی دارای آنتی بادی های HTLV-I یا HTLV-II در هر دو آزمایش اولیه و تاییدی باشد، احتمالاً فرد دارای عفونت HTLV است. اگر فرد علائم مرتبط با یک بیماری مرتبط با HTLV را نیز داشته باشد، احتمالاً این عفونت علت اصلی آن است.

فردی با نتایج اولیه و مثبت اما بدون علامت، مانند فردی که به دلیل اینکه مادر کودک یا شریک جنسی فرد مبتلا است، آزمایش شده است، یا فردی که خون اهدایی او مثبت بوده و آزمایش تاییدی نیز مثبت است، به عفونت محتمل است‌

با این وجود، در اکثریت مواقع،  فرد هرگز دچار بیماری نمی شود. اما، این افراد می توانند عفونت را به افراد دیگر منتقل کنند و باید اقدامات احتیاطی لازم را انجام دهند.

کسانی که تست اولیه HTLV-I/II مثبت و تست تاییدی منفی دارند احتمالاً مثبت کاذب هستند و عفونت HTLV ندارند. افرادی که نتیجه آزمایش تاییدی نامشخصی دارند باید در چند هفته مجددا مورد آزمایش قرار گیرند تا مشخص شود که آیا آنتی بادی ایجاد کرده اند یا خیر. اگر آزمایش تاییدی منفی باشد یا هنوز نامشخص باشد، بعید است که فرد مبتلا به عفونت HTLV باشد.

مثبت بودن تست مولکولی HTLV-I/II نشان می دهد که فرد مورد آزمایش دارای عفونت HTLV-I یا HTLV-II است. اگر نتیجه مولکولی منفی باشد، احتمال ابتلای فرد کمتر است، اما نمی توان آن را رد کرد زیرا ممکن است مقدار ویروس در خون در زمان آزمایش برای تشخیص آنقدر کم بوده باشد.

جدول زیر برخی از نتایج معمولی را که ممکن است با آزمایش HTLV مشاهده شود خلاصه می کند:

تفسیر احتمالی

تست اضافی

تست تاییدی (Western Blot)

آزمایش اولیه آنتی بادی (HTLV I/II)

بدون عفونت

N/A

N/A

منفی

مثبت کاذب در آزمایش اولیه

وسترن بلات منفی را تکرار کنید

منفی

مثبت

عفونت HTLV-I

N/A

HTLV-I مثبت

مثبت

عفونت HTLV-II

N/A

HTLV-II مثبت

مثبت

عفونت HTLV-I  یا HTLV-II

تست مولکولی (PCR) مثبت یا تکرار وسترن بلات مثبت برای HTLV-I یا HTLV-II

نامشخص

مثبت

احتمال مثبت کاذب در آزمایش اولیه آنتی بادی

تست مولکولی (PCR) منفی یا نامشخص و تکرار وسترن بلات منفی یا هنوز نامشخص

نامشخص

مثبت

 

ویروس های HTLV-I/II پس از عفونت در بدن غیرفعال (نهفته) می‌شوند، اما هرگز به طور کامل از بین  نمی‌روند. به همین دلیل فردی که نتیجه آزمایش مثبت دارد قادر به اهدای‌خون نخواهد بود.

آنتی‌بادی‌های HTLV-II ممکن است در آزمایش آنتی‌بادی‌های HTLV-I (واکنش متقاطع) نتیجه مثبت نشان دهند. به این معناست که حتی اگر یک فرد واقعاً عفونت HTLV-II داشته است، آزمایش اولیه ممکن است نتیجه آزمایش HTLV-I مثبت را نشان دهد.

خیر. بروز HTLV-I/ll در ایالات متحده کم است و اکثر افرادی که آلوده می‌شوند هرگز بیمار نمی‌شوند، بنابراین ضروری تلقی نمی‌شود. با این وجود، از آنجایی که ویروس‌ها می‌توانند از طریق انتقال‌خون و پیوند اعضا از فردی به فرد دیگر منتقل شوند، تمام خون‌های اهدایی (از سال 1988) و تمام اعضای اهدایی مربوطه برای HTLV-I/II آزمایش می‌شوند.

این موضوعی است که باید با پزشک خود صحبت کنید. اگر شما دارای عوامل خطر هستید، مثلاً در یکی از کشورهایی که این عفونت‌ها در آن شایع‌تر هستند، زندگی می‌کرده‌اید، چندین شریک جنسی داشته‌اید، مواد مخدر تزریقی مصرف کرده اید، یا یک بومی آمریکائی هستید، ممکن است شما و پزشکتان آن را در نظر بگیرید.

با توجه به توصیه‌های مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها، می‌توانید چندین قدم برای جلوگیری از انتشار عفونت انجام دهید:

  • به پزشک خود بگویید که آلوده شده اید. او می‌تواند در مورد اقدامات احتیاطی لازم با شما صحبت کند.
  • از اهدای خون، بافت، اندام یا اسپرم خودداری کنید.
  • اگر نوزاد جدید بدنیا آورده‌اید شیر ندهید.
  • از سوزن یا سرنگ مشترک استفاده نکنید.
  • برای جلوگیری از انتقال جنسی از کاندوم استفاده کنید.

خیر، خونگیری با استفاده از سوزن استریل انجام می‌شود. شما نمی‌توانید از طریق اهدای خون به عفونت HTLV مبتلا شوید.

هر دوی آن‌ها متعلق به یک گروه از ویروس‌ها هستند که به عنوان رتروویروس شناخته می‌شوند و می توانند از طریق خون و تماس جنسی منتقل شوند، اما آن‌ها ارتباط دوری با یکدیگر دارند و HTLV باعث ایدز نمی‌شود و اثرات مخرب مشابهHIV  بر سیستم ایمنی فرد ندارد.

با این وجود، HTLV و HIV دارای یک کنوانسیون نامگذاری تاریخی هستند. HTLV-III نامی بود که برای اولین بار به HIV (ویروس نقص ایمنی انسانی) داده شد. این ویروس بعداً مجدداً طبقه بندی شد و نام آن به HIV تغییر یافت. از آن زمان، اصطلاح HTLV-III دوباره برای تعیین یک ویروس HTLV متفاوت استفاده شده است. ویروس جدید HTLV-III و همچنین ویروس HTLV-IV شناسایی شده و در حال مطالعه هستند، اما آزمایش آن‌ها فقط بر اساس تحقیقات انجام می‌شود.

© 2020 پل ایده آل پارس. تمام حقوق نزد شرکت پل ایده‌ال پارس محفوظ است.

WWW.MEDPIP.COM