در موارد زیر این آزمایش درخواست می‌شود:
نمونه خونی که از ورید بازوی گرفته می‌شود.
ممکن است از شما خواسته شود تا از شش ساعت قبل از آزمایش،ناشتا باشید (غذا نخورید).
آنتی استرپتولیزین O یا (ASO) آنتی بادی است که علیه استرپتولایزین O، (که آنزیمی سمی تولید شده توسط باکتری‌های استرپتوکوک گروه A است) ساخته شده و آن را مورد هدف قرار می‌دهد. ASO و anti-DNase B متداول‌ترین آنتی بادی‌هایی هستند که توسط سیستم ایمنی بدن در پاسخ به عفونت استرپتوکوک گروه A تولید می‌شوند. این آزمایش میزان ASO در خون را اندازه‌گیری می‌کند.
استرپتوکوک گروه Aء (Streptococcus pyogenes) باکتری مسئول ایجاد عفونت استرپتوکوکی گلو و انواع عفونت‌های دیگر از جمله عفونت‌های پوستی (پیودرما، ایمپتیگو، سلولیت) است. در بیشتر موارد، عفونت‌های استرپتوکوکی شناسایی و با آنتی بیوتیک مناسب درمان می‌شوند و لذا عفونت‌ها برطرف می‌شوند.
هنگامی که عفونت استرپتوکوکی علائم قابل شناسایی ایجاد نکند و درمان نشود یا به‌طور بی‌اثر درمان شود، گاهی اوقات عوارض آن یعنی تب روماتیسمی و نوعی بیماری کلیوی (گلومرولونفریت)، خصوصاً در کودکان خردسال ایجاد می‌شود. این عوارض، به دلیل انجام آزمایش استرپتوکوکی، در ایالات متحده شیوع کمتری پیدا کرده است، اما هنوز هم وجود دارد. این شرایط می‌تواند عوارض جدی مانند آسیب قلبی، اختلال عملکرد حاد کلیه، تورم بافتی (اِدم) و فشار خون بالا ایجاد کند. از آزمایش ASO می‌توان برای تعیین اینکه آیا این‌ها به دلیل عفونت گذشته با استرپتوکوک گروه A است، استفاده کرد.
آزمایش ASO در درجه اول برای کمک به تعیین اینکه آیا عفونت استرپتوکوک گروه A در گذشته وجود داشته است، استفاده می‌شود، عفونتی که:
این آزمایش ممکن است به تنهائی یا همراه با آزمایش آنتی DNase B انجام شود (آزمایش دیگری که برای تشخیص عفونت‌های استرپتوکوکی اخیر استفاده می‌شود).
در بیشتر موارد عفونت‌های استرپتوکوکی به‌درستی شناسایی و با آنتی بیوتیک درمان می‌شوند. در مواردی که علائم قابل شناسایی ایجاد نکنند و یا درمان نشوند، در این‌صورت ممکن است در برخی افراد به ویژه کودکان خردسال عوارضی ایجاد شود. بنابراین، اگر فرد دارای علائمی که نشان دهنده تب روماتیسمی یا گلومرولونفریت باشدو اخیراً سابقه گلودرد یا عفونت استرپتوکوکی تأیید شده داشته باشد، این آزمایش انجام می‌شود.
از آنجا که میزان بروز عوارض پس از استرپتوکوک در ایالات متحده کاهش یافته است، آزمایش ASO نیز کمتر انجام می‌گیرد.
آزمایش ASO هنگامی انجام می‌شود که فرد دارای علائمی باشد که عفونت استرپتوکوکی قبلی را مطرح کرده باشد. در صورتی‌که در هفته‌های اولیه بعد از گلودرد یا عفونت پوستی، علائمی ظاهر شود این آزمایش درخواست می‌گردد.
برخی از علائم تب روماتیسمی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
گاهی اوقات قلب می‌تواند ملتهب شود (کاردیت). این حالت ممکن است هیچ علائمی ایجاد نکند اما ممکن است منجر به تنگی نفس، تپش قلب یا درد قفسه سینه شود.
برخی از علائم گلومرولونفریت ممکن است شامل موارد زیر باشد:
با این حال، این علائم در سایر شرایط یا بیماری‌ها نیز دیده می‌شود.
این آزمایش (تیتر ASO) ممکن است دو بار با نمونه‌های جمع‌آوری شده با فاصله تقریباً دو هفته، برای حالت حاد و دوره بهبودی انجام شود. این کار برای تعیین اینکه سطح آنتی بادی در حال افزایش، افت یا ثابت ماندن است، انجام می‌شود.
آنتی بادی‌های ASO حدود یک هفته تا یک ماه پس از ابتلا به استرپتوکوک اولیه تولید می‌شوند. مقدار آنتی بادی ASO (تیتر) در حدود ۳ تا ۵ هفته پس از بیماری به اوج خود می‌رسد و سپس كاهش می‌یابد اما ممكن است تا چندین ماه پس از رفع عفونت استرپتوکوکی، قابل شناسایی باشد. بیش از ۸۰٪ بیماران مبتلا به تب روماتیسمی حاد و ۹۵٪ بیماران مبتلا به گلومرولونفریت حاد ناشی از استرپتوکوک‌ها، تیتر بالایی از ASO دارند.
یک آزمایش ASO منفی یا ASO که در تیترهای بسیار کم وجود دارد، به این معنی است که فرد مورد آزمایش به احتمال زیاد عفونت استرپتوکوکی اخیر نداشته است. این امر به‌ویژه اگر نمونه‌ای که ۱۰ تا ۱۴ روز بعد گرفته شود منفی باشد (تیتر کم آنتی بادی) و اگر آزمایش ضد DNase B نیز منفی باشد (تیتر کم آنتی بادی) منفی است. درصد کمی از افراد مبتلا به عارضه مربوط به عفونت استرپتوکوک، افزایش ASO نخواهند داشت. این حالت به ویژه در مورد گلومرولونفریت که ممکن است پس از عفونت استرپتوکوک پوستی ایجاد شود صادق است.
افزایش یک تیتر آنتی بادی (ASO مثبت) یا یک تیتر ASO که در حال افزایش است، به این معنی است که احتمالاً فرد مورد آزمایش اخیراً دچار عفونت استرپتوکوک شده است. تیترهای ASO که در ابتدا زیاد هستند و سپس کاهش می‌یابند، وجود عفونتی را نشان می‌دهد که ممکن است در حال برطرف شدن باشد.
آزمایش ASO عوارض متعاقب عفونت استرپتوکوکی را پیش بینی نمی‌کند، همچنین نوع یا شدت بیماری را پیش بینی نمی‌کند. اگر علائم تب روماتیسمی یا گلومرولونفریت وجود داشته باشد، ممکن است از یک سطح ASO بالا برای کمک به تأیید تشخیص استفاده شود.
سطح ASO حداقل یک هفته پس از عفونت قابل تشخیص نیست، بنابراین از آزمایش‌های ASO برای تشخیص عفونت حاد و جاری استفاده نمی‌شود. کشت گلو یا آزمایش سریع استرپتوکوک، بهترین روش برای تشخیص عفونت استرپتوکوکی گلو (فارنژیت استرپتوکوکی) است. حائز اهمیت است که برای جلوگیری از عوارض و انتقال عفونت به دیگران، عفونت استرپتوکوکی گلو به سرعت شناسایی و درمان شود.
خیر، به‌طور کلی آزمایش ASO فقط هنگامی انجام می‌شود که کسی علائمی داشته باشد که نشان دهد ممکن است عارضه‌ای پس از عفونت استرپتوکوکی ایجاد شده باشد که به‌درستی تشخیص داده نشده و درمان نشده باشد. اکثر افراد این عوارض را تجربه نمی‌کنند، بنابراین آزمایش ASO به‌طور معمول انجام نمی‌شود.
این آزمایش در مطب پزشکان انجام نمی‌شود. به‌طور معمول، نمونه‌ی خون بیمار برای آزمایش به آزمایشگاه ارسال می‌شود.
اگر پزشک به تب روماتیسمی مشکوک باشد، ممکن است آزمایش‌های دیگری مانند آنتی DNAse B، آنتی هیالورونیداز یا آنتی استرپتوزیم را نیز درخواست کند.
استفاده از برخی آنتی بیوتیک‌ها و کورتیکواستروئیدها ممکن است سطح آنتی بادی ASO را کاهش دهد.