هنگامی که علائم زخم دارید، مانند سوء هاضمه مداوم، درد گوارشی که میآید و میرود، کاهش وزن بدون دلیل، حالت تهوع و یا استفراغ. حدود ۶-۴ هفته پس از اتمام درمان عفونت.
یک نمونه مدفوع، یک نمونه تنفسی، یا یک نمونهبرداری بافتی (بیوپسی) از پوشش معده.
ممکن است لازم باشد از مصرف برخی داروها خودداری کنید. هر دستورالعملی را که به شما داده میشود رعایت کنید.
هلیکوباکتر پیلوری به عنوان علت اصلی زخم معده شناخته شده است.
آزمایش هلیکوباکترپیلوری، عفونت دستگاه گوارش ناشی از باکتری را برای تشخیص علت علائم یا زخم تشخیص میدهد. عفونتهای هلیکوباکتر پیلوری در دستگاه گوارش بسیار شایع است، به طوری که نیمی از جمعیت جهان به این عفونت مبتلا هستند. با این حال، اکثر افراد مبتلا به هلیکوباکترپیلوری هرگز علائمی ندارند. هنوز هم، عفونت اچ.پیلوری خطر ایجاد زخم (بیماری زخم معده)، التهاب مداوم معده (ورم معده) و سرطان معده را افزایش میدهد. این باکتریها توانایی تولید مخاط در معده را کاهش میدهند و معده را در معرض آسیب اسیدهای گوارشی و زخمهای معده قرار میدهند.
چند نوع مختلف آزمایش هلیکوباکترپیلوری، مانند آزمایش آنتیژن مدفوع و آزمایش تنفس، در دسترس است. بعضی از آزمایشات نسبت به بقیه کمتر تهاجمی هستند. سوال "چگونه از این تست استفاده میشود؟ " را در بخش سوالات متداول مطالعه نمایید.
چگونه نمونه برای آزمایش جمعآوری میشود؟
نمونه مورد نیاز به نوع آزمایشِ درخواست شده بستگی دارد:
برای آزمایش تنفس اوره، یک کارشناس آزمایشگاه از بیمار میخواهد که هوای بازدم خود را به داخل یک کیسه وارد کند. به شما مایعی برای نوشیدن میدهند که حاوی مادهای به نام اوره است. یک نمونه بازدمی دیگر پس از گذشت مدت زمان مشخصی جمعآوری میشود. برای آزمایش آنتیژن مدفوع، یک نمونه مدفوع در یک ظرف تمیز جمعآوری میشود.
آزمایش دیگری که تهاجمیتر است، به نام آندوسکوپی که شامل قرار دادن یک لوله نازک با یک دوربین کوچک از راه گلو به داخل معده وارد میکنند. این به پزشک اجازه میدهد تا پوشش معده را مشاهده کرده و یک قطعه کوچک از بافت (بیوپسی) را برای آزمایش خارج کند.
آیا برای اطمینان از کیفیت نمونه به آمادگی برای آزمایش نیاز است؟
برای آزمایش تنفس، ممکن است به شما دستوالعملی داده شود که از مصرف برخی داروها خودداری کنید:
چهار هفته قبل از آزمایش، از مصرف آنتیبیوتیکها یا بیسموت ساب سالسیلات خوراکی (Pepto Bismol) خودداری کنید.
دو هفته قبل از آزمایش، از هیچ دارویی یا مهارکننده پمپ پروتون (بدون نسخه) مانند امپرازول، لانزوپرازول یا ازومپرازول استفاده نکنید.
یک ساعت قبل از آزمایش، چیزی (از جمله آب) نخورید و نیاشامید.
در صورت ارائه نمونه مدفوع یا بیوپسی بافتی جمعآوری شده، ممکن است لازم باشد از مصرف هرگونه آنتیبیوتیک، آنتیاسید یا درمان بیسموت به مدت ۱۴ روز قبل از آزمایش خودداری کنید.
اگر تحت آندوسکوپی قرار بگیرید، ممکن است لازم باشد یک شب ناشتا باشید، فقط نوشیدن آب مجاز است.
آزمایش هلیکوباکتر پیلوری برای تشخیص باکتریهای دستگاه گوارش، تشخیص عفونت و بررسی این که آیا عفونت درمان شده است، استفاده میشود. انواع مختلفی از تستهای اچ. پیلوری وجود دارد که میتواند انجام شود. جداول زیر خلاصهای از این تستها را ارائه میدهد:
بدون آندوسکوپی
وجود آنتی ژن اچ. پیلوری را در یک نمونه مدفوع تشخیص می دهد. |
آزمایش آنتی ژن مدفوع |
|
تست تنفسی اوره |
با آندوسکوپی: نمونه بیوپسی بافت به دست میآید. آزمایشات خوبی است اما به دلیل تهاجمی بودن کمتر درخواست میشود.
بافت توسط آسیب شناس مورد بررسی میکروسکپی قرار میگیرد، وی به دنبال باکتریهای هلیکوباکتر و نشانههای دیگری از بیماری است که ممکن است علائم فرد را توضیح دهد. |
بافت شناسی |
آنزیمی که به آن اجازه میدهد در محیط اسیدی معده زنده بماند. تست آزمایشگاهی میتواند اوره آز را در نمونه بافت تشخیص دهد. |
تست سریع اوره آز |
این باکتریها در یک ماده مغذی رشد میکنند. نتایج ممکن است چندین هفته طول بکشد. اگر پزشک بخواهد بررسی کند که کدام آنتیبیوتیک برای درمان عفونت لازم است، این آزمایش را درخواست میکند. (همچنین به تست حساسیت آنتیبیوتیکی مراجعه کنید) | کشت |
قطعات DNA اچ. پیلوری تکثیر شده و برای شناسایی باکتریها استفاده میشود. در درجه اول در یک محیط تحقیقاتی استفاده میشود. |
PCR (واکنش زنجیرهای پلی مراز) |
آزمایش آنتیژن مدفوع و آزمایش تنفس اوره برای تشخیص عفونت اچ. پیلوری و بررسی اثربخشی درمان درخواست میشود. این آزمایشات بیشترین درخواست را دارند زیرا سریع و غیرتهاجمی هستند. (آزمایش تنفس اوره به طور معمول برای کودکان خردسال درخواست نمیشود. در کودکان، آزمایش ترجیحی آزمایش آنتیژن مدفوع است.) همچنین ممکن است آزمایشهای مرتبط با آندوسکوپی برای تشخیص و ارزیابی اچ. پیلوری به دلیل تهاجمی بودن کمتر درخواست شود.
توصیههای مربوط به آزمایش از رهنمودهای انجمن گوارشی آمریکا (AGA)، کالج آمریکایی متخصصین گوارش (ACG) و انجمن بیماریهای عفونی آمریکا (IDSA)/ انجمن میکروب شناسی آمریکا (ASM) به دست آمده است.
وقتی درد در دستگاه گوارش و سایر علائم و نشانههای زخم وجود دارد، ممکن است این آزمایش درخواست شود. علایم عبارتند از:
برخی از افراد ممکن است علائم و نشانههای جدیتری داشته باشند که نیاز به توجه فوری پزشک است، از جمله درد شدید، ناگهانی و مداوم در معده، مدفوع خونی یا سیاه رنگ، یا استفراغ خونی یا استفراغی که شبیه دانههای قهوه است.
آزمایش اچ. پیلوری همچنین ممکن است حدود ۴ تا ۶ هفته پس از اتمام مصرف آنتیبیوتیکهای تجویز شده برای تأیید بهبودی عفونت درخواست شود. با این حال آزمایش مجدد برای همه افراد انجام نمیشود.
یک نتیجهی مثبت آنتیژن اچ. پیلوری در مدفوع، یا نتیجهی مثبت در آزمایش تنفسی یا بیوپسی نشان میدهد که علائم و نشانههای شما به دلیل زخم پپتیکی است که مربوط به این باکتریها میباشد. درمان با ترکیبی از آنتیبیوتیکها و سایر داروها برای از بین بردن باکتریها و جلوگیری از درد و زخم تجویز میشود. نتیجه آزمایش منفی به این معنی است که بعید است به عفونت اچ.پیلوری مبتلا باشید و علائم و نشانههای شما ممکن است به دلیل دیگری باشد. با این حال، در صورت باقی ماندن علائم، ممکن است آزمایشات اضافی از جمله بیوپسی بافت آسیب دیده، برای رد کامل عفونت انجام شود.
به دلایل زیادی افراد میتوانند درد دستگاه گوارش داشته باشند. زخم ناشی از هلیکوباکترپیلوری تنها یکی از آنها است. اگر در عرض یک هفته قبل از آزمایش از آنتیاسید استفاده کنید، تست تنفسی اوره آز ممکن است به صورت کاذب منفی باشد. داروهای ضد میکروبی، مهار کنندههای پمپ پروتون و فرآوردههای بیسموت ممکن است در نتایج آزمایش تداخل ایجاد کنند.
درمان معمولاً شامل ترکیبی از آنتی بیوتیکها و داروها برای کاهش تولید اسید معده است مانند مهارکنندههای پمپ پروتون و مسدود کنندههای گیرنده هیستامین و همچنین فرآوردههای بیسموت مانند: Pepto-Bismol® است که برای چند هفته مصرف میشود.
خیر، بسیاری از افراد شواهدی از عفونت دارند اما هیچ علائمی از زخم ندارند. دلیل این که برخی از افراد مبتلا به عفونتهای هلیکوباکترپیلوری به زخم معده مبتلا میشوند و سایرموارد هنوز شناخته نشده است.
از آنجا که عفونت بسیار شایعی است و اکثر مردم هرگز به زخم مبتلا نمیشوند، آزمایش معمولاً فقط برای کسانی که علائم و نشانههایی دارند، درخواست میشود.
اعتقاد بر این است که این باکتریها با خوردن غذا یا نوشیدن آب آلوده به مدفوع انسان یا احتمالاً از طریق تماس با مدفوع، استفراغ یا بزاق فرد آلوده منتقل میشوند. در تماس بودن با اعضای خانواده که مبتلا به هلیکوباکترپیلوری هستند، محتملترین فرصت برای انتقال است.
اکثر افرادی که آنتیبیوتیک درمانی ترکیبی را کامل به پایان میرسانند، از شر این باکتریهای دستگاه گوارش خلاص میشوند. با این حال، مقاومت در برابر برخی از آنتیبیوتیکها ممکن است ایجاد شود و بنابراین، با وجود درمان مناسب، باکتریها همچنان به تکثیر خود ادامه میدهند.
درمان باعث مصونیت فرد نمیشود، بنابراین همیشه احتمال عفونت مجدد وجود دارد.
انجمن گوارشی آمریکا، کالج آمریکایی متخصصین گوارش، انجمن بیماریهای عفونی آمریکا و انجمن میکروبشناسی آمریکا آزمایش خون برای آنتیبادی را برای استفاده روتین در تشخیص عفونت اچ. پیلوری یا درمان آن توصیه نمیکنند، زیرا آزمایش خون نمیتواند تفاوتی را بین عفونت فعلی و قبلی مشخص کند.
هنوز تعدادی از پزشکان این آزمایش را درخواست میدهند، اما بسیاری از آزمایشگاهها انجام آن را متوقف کردهاند. اگر انجام شود و آزمایش خون منفی باشد، بعید است که فرد به عفونت اچ. پیلوری مبتلا شده باشد و اگر مثبت باشد، وجود عفونت فعلی اچ.پیلوری باید با آنتیژن مدفوع یا آزمایش تنفس تأیید شود.