آزمایش آنتی بادی ویروس اپشتین بار

آزمایش‌های خون برای آنتی بادی‌های ویروس اپشتین بار برای کمک به تشخیص عفونت EBV، شایع‌ترین علت مونونوکلئوز عفونی (mono) مورد استفاده قرار می‌گیرد، همچنین اگر فردی علامت دار باشد اما یک مونو تست منفی داشته باشد، این آزمایشات درخواست می‌شوند.

در زنان باردار با علائم یک عفونت ویروسی، ممکن است یک یا چند آزمایش آنتی بادی EBV همراه با آزمایش سایتومگالوویروس، توکسوپلاسموز و سایر عفونت‌ها (گاهی اوقات به‌عنوان بخشی از آزمایشات غربالگری تورچ TORCH) برای کمک به تشخیص بین EBV و سایر شرایط که علایم مشابه ایجاد می‌کند، درخواست شود.

این آزمایشات ممکن است برای یک فرد بدون علامت انجام شود تا مشخص شود که آیا آن شخص قبلاً در معرض EBV بوده و یا نسبت به یک عفونت اولیه EBV حساس است. این آزمایش به‌طور معمول (روتین) انجام نمی‌شود، اما ممکن است هنگامی که کسی مانند یک نوجوان یا فردی که دچار نقص ایمنی است در تماس نزدیک با شخصی که مونو دارد در تماس بوده باشد، برای او انجام شود.

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) توصیه می‌کنند چندین آزمایش را برای تعیین اینکه آیا یک فرد نسبت به ابتلا به ویروس EBV حساس است یا برای تشخیص عفونت جدید یا عفونت قبلی یا عفونت EBV  دوباره فعال شده است، درخواست شوند. این آزمایشات شامل موارد زیر است:

• آنتی ژن کپسید ویروسی VCA-IgM
• VCA-IgG
• آنتی ژن اولیه D (EA-D)
• آنتی ژن هسته ای ویروس اپشتین بار( Epstein barr) EBNA

آزمایش‌های آنتی بادی EBV ممکن است هنگامی درخواست شود که کسی علائم مونو را نشان می‌دهد اما یک آزمایش مونو منفی دارد. همچنین هنگامی که یک زن باردار علائمی شبیه به آنفلوانزا دارد و پزشک وی می خواهد تشخیص دهد که آیا این علائم به دلیل EBV یا میکروب دیگری است. برخی از علائم و نشانه‌های مرتبط با مونو شامل موارد زیر هستند:

• ضعف یا خستگی شدید

• تب

• سردرد

• گلو درد

• غدد لنفاوی متورم در گردن یا زیر بغل

• بزرگ شدن طحال و یا کبد (گاهی اوقات)

هنگامی که یک پزشک بخواهد سابقه برخورد قبلی با EBV را بررسی کند، ممکن است آزمایش درخواست شود. هنگامی که پزشک می‌خواهد غلظت آنتی بادی (تیترها) را بررسی کند و یا اگر اولین آزمایش منفی بود، اما پزشک هنوز مشکوک باشد که علائم شخص به دلیل EBV است ممکن است آزمایش را تکرار کند.

هنگام تفسیر نتایج آزمایش آنتی بادی EBV باید دقت لازم را به‌عمل آورد. علائم و نشانه‌ها و همچنین سابقه پزشکی فرد مورد آزمایش در نظر گرفته شود. پزشک ممکن است با یک متخصص در زمینه بیماری‌های عفونی، به ویژه کسی که تجربه آزمایش EBV را دارد، مشورت کند.

اگر کسی از نظر آنتی بادی VCA-IgM مثبت باشد، احتمالاً فرد به عفونت EBV مبتلا شده است و ممکن است در اوایل دوره بیماری باشد. اگر فرد همچنین علائمی در ارتباط با مونو داشته باشد، به احتمال زیاد بیمار مونو تشخیص داده می‌شود، حتی اگر تست مونو منفی باشد.

اگر کسی آزمایش‌های مثبت VCA-IgG وEA-D IgG  داشته باشد، به احتمال زیاد فرد دچار عفونت EBV فعلی یا اخیر شده است.

اگر VCA-IgM منفی باشد اما VCA-IgG و آنتی بادی EBNA  مثبت باشد، پس احتمالاً فرد آزمایش شده قبلاً عفونت EBV داشته است.

اگر فردی بدون علامت و از نظر VCA-IgG منفی باشد، آن شخص احتمالاً قبلاً در معرض EBV نبوده و بنابراین در برابر عفونت آسیب پذیر است.

به طور کلی، بالا رفتن  سطح VCA-IgG نشان دهنده یک عفونت فعال EBV است، در حالی که کاهش غلظت نشان دهنده عفونت قبلی EBV است که در حال برطرف شدن است. با این حال، باید در مورد تفسیر غلظت آنتی بادی EBV دقت شود زیرا مقدار آنتی بادی موجود با شدت عفونت یا با مدت زمان دوام آن ارتباط ندارد. سطح بالایی از VCA-IgG ممکن است وجود داشته باشد و ممکن است تا پایان عمر فرد در همان غلظت باقی بماند.

در زیر، نمونه‌هایی از برخی نتایج به‌صورت جدول ارائه شده است.

شایع‌ترین عارضه مونو، پارگی طحال است. سایر عوارض عفونت EBV که می‌تواند رخ دهد شامل مشکلات تنفسی به دلیل تورم گلو و به ندرت زردی، بثورات پوستی، پانکراتیت، تشنج و یا انسفالیت است. EBV همچنین با چندین شکل نادر سرطان مرتبط است و ممکن است در آن نقش داشته باشد، از جمله لنفوم بورکیت، لنفوم هوچکین، و سرطان نازوفارنکس و همچنین بیماری ام اس (اسکلروز متعدد) و فیبرومیالژی.

فعال سازی مجدد ویروس به ندرت نگران کننده سلامتی است مگر اینکه فرد به طور قابل توجهی و بصورت مداوم دچار نقص سیستم ایمنی شده باشد، همانطور که ممکن است در کسانی که مبتلا به HIV /ایدز یا گیرندگان پیوند اعضا هستند اتفاق بیفتد. عفونت‌های اولیه در این افراد ممکن است شدیدتر باشد و برخی از آن‌ها ممکن است علائم مزمن مربوط به EBV را تجربه کنند.

مراقبت‌ها تا حد زیادی حمایتی است و به‌طور معمول شامل استراحت زیاد و مایعات فراوان و همچنین درمان علائم است. برای جلوگیری از پارگی طحال ممکن است توصیه شود از ورزش‌های تماسی یا وزنه برداری سنگین به مدت چند هفته تا چند ماه دوری شود. هیچ داروی ضد ویروسی برای تسریع بهبود وجود ندارد. با این حال، از داروهای ضد ویروس و استروئیدها می توان برای درمان علائم در موارد شدید استفاده کرد. در حال حاضر، هیچ واکسنی برای EBV وجود ندارد، اما کارآزمایی‌های بالینی در حال بررسی و انجام است.

بله، اما نادر است زیرا بیشتر آن‌ها قبلاً در سنین پایین به EBV آلوده شده‌اند. در صورت بروز، تورم غدد لنفاوی و گلودرد در آنها کمتر و بزرگ شدن کبد و زردی در آن‌ها بیشتر است.

بله. البته در میان مردم، مونو چندان شایع نیست زیرا بیشتر افراد در اوایل زندگی خود (هنگامی‌که علائم بصورت خفیف وجود داشته است) به بیماری EBV مبتلا شده‌اند.

خیر، در صورت ابتلا به عفونت EBV دچار مونو نمی‌شوید. با این وجود می‌توانید علائم مشابهی را مربوط به  یک بیماری ویروسی دیگر تجربه کنید. در افراد با سیستم ایمنی ضعیف، ویروس می تواند دوباره فعال شود و باعث بیماری شود.

این به این دلیل است که ویروس اپشتین بار در بزاق فرد مبتلا وجود دارد و معمولاً از طریق بوسیدن منتشر می‌شود. همچنین می‌تواند به ویژه در مورد کودکان از طریق انتقال بزاق به دست و یا اسباب بازی‌ها و با  ظروف یا لیوان مشترک پخش شود.

بله. آزمایش‌های مولکولی وجود دارد که می‌تواند EBV DNA را تشخیص و اندازه‌گیری کند.