آزمایش الکل خون برای نشان دادن مصرف الکل انجام می‌شود. الکل جزئی است که در آبجو، شراب و سایر نوشیدنی‌های الکلی وجود دارد و می‌تواند موجب مسمومیت شود. این تست برای تعیین اینکه آیا فردی اتانول مصرف کرده است یا برای اندازه‌گیری میزان اتانول به‌منظور شناسایی و ارزیابی اختلال، مسمومیت یا مصرف بیش‌ازحد انجام می‌شود.
وقتی کسی علائم و نشانه‌های مربوط به مسمومیت با اتانول را نشان می‌دهد. هنگامی‌که فردی به نقض قوانین مربوط به نوشیدن الکل مشکوک است، یا به‌عنوان بخشی از یک پانل آزمایش مواد مخدر ممکن است انجام شود.
مقداری از هوای بازدمی با دمیدن در لوله یا بالون جمع‌آوری می‌شود. این نمونه بلافاصله با استفاده از دستگاه آنالیز کننده‌ی هوای بازدمی در محل آنالیزمی‌شود. نمونه‌خون از طریق ورید بازوئی به دست می‌آید. نمونه‌های ادرار در ظروف پلاستیکی استریل جمع‌آوری می‌شوند. گاهی اوقات تنها یک نمونه ادرار جمع‌آوری می‌شود و گاهی ممکن است دو نمونه جداگانه جمع‌آوری شود که نمونه اول دور ریخته شده و نمونه دوم که پس از زمان مناسبی جمع آوری شده است. به‌ندرت نمونه‌های بزاق را با استفاده از سواب از دهان جمع‌آوری می‌کنند. نمونه‌های خون، ادرار و بزاق باید برای تجزیه به آزمایشگاه ارسال شوند.
نیاز به آماده‌سازی نیست.
اتانول ماده‌ی مست‌کننده نوشیدنی‌های الکلی مانند آبجو، شراب و مشروبات الکلی است. این آزمایش میزان اتانول موجود در خون، ادرار، هوای بازدمی یا بزاق را اندازه‌گیری می‌کند.
هنگامی‌که اتانول مصرف می‌شود، دستگاه گوارش آن را جذب می‌کند. سپس اتانول از طریق خون در سراسر بدن منتشر می‌شود. بدن مقدار کمی اتانول را از طریق ادرار یا از ریه‌ها هنگام بازدم دفع می کند، اما مقدار بیشتر اتانول توسط کبد متابولیزه می‌شود.
کبد می‌تواند معادل مقدار اتانول موجود در 12 اونس آبجو، 5 اونس شراب یا 5/1 اونس ویسکی را در هر ساعت متابولیزه کند. در فردی که بیش از این مقادیر بنوشد، میزان اتانول در خون افزایش می‌یابد. بااین‌حال، عوامل خاصی بر متابولیسم الکل، به‌ویژه مقدار غذای مصرفی قبل و هنگام نوشیدن تأثیر می‌گذارد. میزان متابولیسم نیز می‌تواند با سن، جنس، وزن، داروهای هم‌زمان و وضعیت ژنتیکی متفاوت باشد.
نوشیدن مشروبات الکلی به مقدار بیش از توان متابولیسمی توسط کبد می‌تواند منجر به افزایش سطح اتانول در خون شود. این امر منجر به علائم و نشانه‌های مسمومیت مانند خونریزی چشم، برافروختگی صورت، اختلال گفتار، پاسخ کند به سؤالات یا نظرات، اختلال در قضاوت، کاهش مهارت‌های حرکتی، خواب‌آلودگی یا خواب رفتن و یا استفراغ می‌شود.
باوجود سطح اتانول خون بسیار بالا، ممکن است علائم و نشانه‌های جدی‌تری از مسمومیت مانند گیجی، بی‌حسی، لرزش، تنفس نامنظم یا کند، از دست دادن هوشیاری، تشنج و دمای پایین بدن (هیپوترمی) ظاهر شود. اتانول سطح خونی بسیار بالا می‌تواند کشنده باشد. مصرف طولانی‌مدت و بیش‌ازحد الکل می‌تواند منجر به ایجاد چندین مشکل پزشکی مانند بیماری کبد، مشکلات قلبی عروقی، افسردگی و اضطراب شود.
آزمایش اتانول، که معمولاً به‌عنوان تست الکل شناخته می‌شود، برای اهداف پزشکی و قانونی استفاده می‌شود. نمونه‌ها برای هر هدف و منظور معمولاً جداگانه جمع‌آوری شده و مورد آزمایش قرار می‌گیرند.
پزشکی: در پزشکی برای تعیین سطح اتانول در خون به منظور درمان مؤثر علائم فرد مست استفاده می‌شود. خون متداول‌ترین نمونه‌ای است که برای آزمایش‌های الکلی در پزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این آزمایشات ممکن است برای شخصی که با علائم و نشانه‌هایی از سمیت اتانول به اورژانس مراجعه می‌کند، درخواست شود.
متابولیت‌های اتانول، ازجمله اتیل گلوکورونید یا اتیل سولفات، نیز می‌توانند موردبررسی قرار گیرند. آزمایش‌های اضافی مانند شمارش کامل خون (CBC)، گلوکز و اندازه‌گیری الکترولیت، اغلب به‌طور هم‌زمان انجام می‌شوند زیرا انواع مختلف بیماری نیز وجود دارد که می‌تواند علائمی مشابه مسمومیت با اتانول ایجاد کند.
در صورت مشکوک شدن فرد به بلع یا استفاده از مواد مخدر دیگر، آزمایش اوردوز، سوء مصرف داروها و آزمایش وجود الکل‌های سمی دیگر مانند متانول و ایزوپروپیل الکل نیز ممکن است انجام شود.
قانونی (پزشکی قانونی): آزمایش پزشکی قانونی برای شناسایی وجود الکل و ارزیابی حضور آن در انواع نمونه‌های مختلف استفاده می‌شود. آزمایش قانونی باید از زنجیره حفظ و انتقال نمونه سختگیرانه‌ای برخوردار باشد. این آزمایش در موارد زیر درخواست می‌شود:
آزمایش اتانول پس از مرگ ممکن است برای تعیین اینکه آیا الکل در مرگ فرد نقش دارد یا خیر انجام شود.
آزمایش قانونی اتانول نیز ممکن است به‌صورت رندوم به‌عنوان بخشی از برنامه آزمایش مواد مخدر از طرف کارفرما انجام شود یا به‌عنوان بخشی از تحقیقات پس از وقوع حادثه در محل کار انجام شود. همچنین ممکن است به‌عنوان بخشی از برنامه بیمه عمر انجام شود. این موارد کاربردهای آزمایش قانونی الکل محسوب می‌شوند.
نمونه‌های آزمایش‌شده برای اهداف قانونی ممکن است شامل خون، نمونه تنفسی، ادرار و / یا بزاق باشد. آزمایش تنفس رایج‌ترین تست انجام‌شده بر روی رانندگان است. از یک فاکتور تبدیل برای تخمین میزان الکل در خون استفاده می‌کند.
ممکن است آزمایش اتانول خون برای تأیید یا رد یافته‌ها و یا به‌عنوان جایگزینی برای آزمایش تنفس انجام شود. آزمایش ادرار نیز ممکن است به‌عنوان یک گزینه دیگر انجام شود. معمولاً فرد نمونه اول ادرار را جمع‌آوری و دور ریخته و سپس 20 تا 30 دقیقه بعد نمونه دوم را جمع می‌کند. مقدار الکل در نمونه اول متغیر خواهد بود زیرا مشخص نیست ادرار در مثانه چه مدت مانده است. نمونه دوم نمونه‌ای به‌موقع را منعکس می‌کند و سپس می‌توان از فاکتور تبدیل برای تخمین مقدار الکل خون استفاده کرد. گاهی اوقات یک نمونه ادرار تصادفی برای نظارت بر وجود الکل در افراد درخواست می‌شود. آزمایش الکل بزاق چندان مورداستفاده قرار نمی‌گیرد اما ممکن است به‌عنوان آزمایش غربالگریِ جایگزین استفاده شود.
آزمایش پزشکی اتانول هنگامی انجام می‌شود که فرد دارای علائم و نشانه‌هایی باشد که مسمومیت را نشان می‌دهد, مانند موارد زیر:
با افزایش سطح اتانول خون، علائم و نشانه‌های جدی‌تری ممکن است ظاهر شود. این‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
آزمایش پزشکی همچنین ممکن است به‌طور منظم انجام شود تا اطمینان حاصل شود که آیا فردی که تحت درمان است، سوءمصرف اتانول را ادامه نمی‌دهد.
آزمایش پزشکی قانونی اتانول ممکن است در صورت وجود سوءظن در مورد رعایت نکردن قانون مربوط به مصرف مشروبات الکلی و هر زمان که تصادف یا مرگ غیرمنتظره صورت بگیرد، انجام شود. آزمایش الکل استخدامی ممکن است به‌طور تصادفی و هنگامی انجام شود که کارفرما مشکوک باشد که یک کارمند در هنگام کار در محل کار الکل مصرف کرده است یا خیر. تست بیمه در درجه اول زمانی انجام می‌شود که شخصی متقاضی بیمه‌نامه باشد.
برای آزمایش پزشکی، تشخیص اتانول در یک نمونه نشان می‌دهد که فرد احتمالاً مشروب خورده است و غلظت موجود می‌تواند نشانه‌ای از میزان مسمومیت باشد. علائم و عوارض ممکن است به‌طور قابل‌توجهی از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. سلامت عمومی فرد، سن و سایر داروها یا داروهایی که وی مصرف می‌کند، همگی می‌توانند در علائم فرد تأثیر بگذارند. توانایی پاک‌سازی الکل از بدن نیز به‌سلامت و عملکرد کبد فرد بستگی دارد.
برای آزمایش قانونی، نتایج به‌دست‌آمده با محدودیت‌های مجاز قانونی مقایسه می‌شود.
|
نتیجه اتانول خون |
تفسیر |
|
برابر یا بالاتر از 80 میلی‌گرم در دسی لیتر (08/0٪) |
مسمومیت از نظر قانونی |
|
80 تا 400 میلی‌گرم در دسی لیتر (08/0% تا 40/0%) |
افزایش احتمال اختلال و افسردگی سیستم عصبی مرکزی |
|
بالاتر از 400 میلی‌گرم در دسی لیتر (40/0٪<) |
احتمال از دست دادن هوشیاری بالقوه کشنده |
جدول زیر چند تفسیر احتمالی از نتایج اتانول خون را نشان می‌دهد:
کسی که به‌طور مکرر مقادیر قابل‌توجهی اتانول مصرف می‌کند، می‌تواند نسبت به آن مقاوم شود و تحمل بالاتری داشته باشد و در اینصورت ممکن است علائم و نشانه‌ها و اختلال قابل‌مشاهده کمتری در سطح بالای الکل در خون نسبت به فردی که اتانول را به‌طورمعمول مصرف نمی‌کند، نشان دهد.
سنجش الکل بعد از آخرین وعده مصرف
|
محتوای الکل خون |
6 تا 12 ساعت |
|
ترانسفرین دارای کمبود کربوهیدرات(CDT) |
2 تا 3 هفته |
|
فسفاتیدیل اتانول (PEth) |
1 تا 2 هفته یا طولانی‌تر |
|
اتیل گلوکورونید/ اتیل سولفات(EtG/EtS) |
تا 80 ساعت |
|
|
|
نتایج نمونه‌های مختلف اتانول قابل تفسیر بجای یکدیگر نیستند. نمونه تنفس در اکثر افراد تخمین خوبی از غلظت الکل خون در نظر می‌گیرد اما می‌تواند تحت تأثیر مصرف الکل در چند دقیقه گذشته، کتون ها (که توسط برخی از افراد دیابتی و رژیم‌های غذایی در نفس آزاد می‌شود) و سایر مواد حاوی الکل، مانند دهان‌شویه و شربت سرفه باشد.
غلظت الکل در ادرار از غلظت خون عقب‌تر است. سطح الکل ادرار 45 تا 60 دقیقه پس از مصرف الکل به حداکثر خود می‌رسد، در این زمان سطح آن معمولاً 3/1 برابر بیشتر از غلظت الکل خون مربوطه است، اما این می‌تواند تحت تأثیر عوامل مختلفی باشد. بعضی‌اوقات ممکن است دو نمونه جداگانه جمع‌آوری شود با دور ریختن نمونه اول و نمونه دوم پس از مدت‌زمان اندازه‌گیری شده (30-20 دقیقه) جمع‌آوری شود و ازنظر اتانول آزمایش شود. این عمل همبستگی بهتری بین میزان اتانول ادرار و خون ایجاد می‌کند.
نمونه ادراری که حاوی گلوکز و باکتری یا مخمر باشد (ممکن است در برخی بیماران دیابتی دیده شود) نباید برای مدت طولانی در دمای اتاق باقی بماند زیرا احتمال وجود میکروارگانیسم‌های موجود برای تخمیر گلوکز در نمونه و تولید اتانول وجود دارد. این مورد را می‌توان در نمونه‌های پس از مرگ نیز مشاهده کرد. گاهی اوقات، ممکن است دو متابولیت سروتونین، 5-HIAA (5-هیدروکسی ایندول استیک اسید) و 5 هیدروکسی سیتریپتوفول برای ارزیابی این پدیده و تأیید مصرف الکل اتیل آزمایش شوند. افزایش نسبت 5- هیدروکسی ایندول استیک / هیدروکسی سیتیپتوفول می‌تواند نشان‌دهنده مصرف الکل باشد.
کودکان غالباً همراه با مسمومیت با اتانول دچار قند خون پایین (هیپوگلیسمی) می‌شوند، بنابراین در صورت مشکوک بودن به مسمومیت با اتانول در نوجوانان، پزشکان ممکن است آزمایشات قند خون را به همراه آزمایش‌های اتانول تجویز کنند.
قانون انتقال و پاسخ‌گویی الکترونیک بیمه سلامت به ارائه‌دهندگان خدمات بهداشتی اجازه می‌دهد اطلاعات پزشکی لازم در مورد یک بیمار را درصورتی‌که فکر می‌کنند بیمار خطری جدی برای خود یا افراد دیگر ایجاد می‌کند، در اختیار مجریان قانون قرار دهند. قوانین ایالتی در مورد انتشار نتایج آزمایش پزشکی برای اهداف قانونی متفاوت است.
اثرات غلظت الکل در خون
|
غلظت الکل موجود در خون |
مثال‌هائی از اثرات فیزیکی |
|
0.02 % (20 میلی گرم درصد) |
تغییر خلق و خوی، آرامش، از دست دادن قدرت قضاوت بصورت جزئی |
|
0.05% (50 میلی گرم در صد) |
رها شدن از مهار عقلی، کاهش هوشیاری، قضاوت نادرست |
|
0.08% (80 میلی گرم درصد) |
کاهش هماهنگی عضلات، اختلال در آگاه شدن از خطر، قضاوت و استدلال ضعیف |
|
0.1% (100 میلی گرم درصد) |
کاهش زمان واکنش، ابهام در گفتار، کند شدن تفکر |
به دلیل تفاوت در عواملی مانند نژاد، جنس، وزن بدن، استفاده از داروهای قانونی یا غیرقانونی که با الکل تداخل می‌کنند و مصرف غذا تنوع فردی وجود دارد.
خیر، الکل باید توسط کبد متابولیزه شده و از بین برود و سرعت این اتفاق توسط کبد تنظیم می‌شود. غذا باعث کاهش سرعت جذب اتانول می‌شود و ممکن است قهوه به کسی که مست است احساس هوشیاری بیشتری بدهد اما هیچ‌کدام از این‌ها روند را تسریع نمی‌کند.
چند بیومارکر الکلی در خون قابل اندازه گیری است، از جمله:
Carbohydrate-deficient transferrin مصرف زیاد الکل را نشان می‌دهد. افزایش سطح این بیومارکر نشان می‌دهد که فرد بیش از 50 تا 80 گرم الکل مصرف کرده است، یعنی معادل 3 تا 6 بار شرابخواری در روز بمدت 2 تا 3 هفته.
Phosphatidylethanol (PEth) سطح این بیومارکر بسیار نزدیک مقدار الکلی است که فرد مصرف کرده است. در حال حاضر از این تست بیشتر برای مقاصد تحقیقاتی استفاده می‌شود.