آزمایش خون برای بررسی آلرژی

آزمایش آنتی‌بادی IgE اختصاصی نسبت به ماده‌ی آلرژن یک آزمایش خون است که برای کمک به تشخیص آلرژی به ماده یا مواد خاص برای فردی که علائم حاد یا مزمن شبیه آلرژی دارد، استفاده می‌شود. این امر به‌ ویژه در صورت عود علائم صادق است و به نظر می‌رسد با عوامل محرک نیز گره خورده است مثلا قرار گرفتن شخص در معرض غذاها یا محیط‌های خاص، موجب بروز یا تشدید علائم می‌شود و یا اگر سایر اعضای خانواده دارای آلرژی باشند، علائم شبیه آلرژی در فرد مورد نظر نیز مشکوک تلقی گردیده و کاربرد این تست را می‌تواند توجیه نماید.

انواع دیگر آزمایش‌های آلرژی ممکن است با قرار دادن فرد در مواجهه با مواد مختلف تحت نظارت دقیق پزشکی انجام شود. مفید بودن این آزمایشات می‌تواند تحت تأثیر شرایط پوست مانند درماتیت قابل توجه یا اگزما قرار گیرد و نیز داروهایی مانند آنتی‌هیستامین‌ها و برخی از داروهای ضد افسردگی می‌توانند روی آن اثر بگذارند. با برخی آزمایشات، احتمال واکنش‌های شدید نیز وجود دارد از جمله آنافیلاکسی، که می‌تواند تهدید‌کننده زندگی باشد.

در این موارد آزمایش آنتی‌بادی IgE اختصاصی برای ماده‌ی آلرژن ممکن است به عنوان یک گزینه جایگزین انجام شود، زیرا این آزمایش روی نمونه خون انجام می‌گردد. آزمایش آنتی‌بادی IgE اختصاصی آلرژن نیز ممکن است برای نظارت بر ایمنوتراپی (حساسیت زدایی) یا برای بررسی این‌که آیا کودکی آلرژی را پشت سر گذاشته است یا خیر انجام شود. به طور معمول، پزشک نتایج آزمایش را در مقایسه با علائم یک فرد و هر یک از انواع آزمایشات دیگر مربوط به آلرژی مورد تفسیر قرار می‌دهد.

هنگامی‌که فرد دارای علائم یا نشانه‌هایی است که آلرژی به یک یا چند ماده را مطرح می‌کند، ممکن است یک یا چند آزمایش آنتی‌بادی IgE اختصاصی برای آلرژن‌های مختلف درخواست شود. علائم و نشانه‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• کهیر
• درماتیت
• اگزما
• قرمزی و خارش در چشم‌ها
• سرفه، گرفتگی بینی، عطسه
• آسم
• خارش و احساس مورمور در دهان
• گرفتگی گلو
• مشکل تنفس
• درد شکم یا استفراغ و اسهال

ممکن است گاهی اوقات یک آزمایش برای کمک به ارزیابی اثربخشی ایمونوتراپی یا تعیین این‌که آیا کودکی آلرژی را پشت سر گذاشته است انجام شود. 

بالا رفتن مقدار IgE اختصاصی نسبت به یک آلرژن نشان می‌دهد که شخصی که آزمایش شده احتمالا نسبت به آن ماده آلرژی دارد. با این حال مقدار IgE اختصاصی موجود لزوما شدت احتمالی واکنش را پیش‌بینی نمی‌کند. سابقه بالینی فرد و آزمایشات آلرژی اضافی تحت نظارت پزشکی ممکن است برای تأیید تشخیص آلرژی لازم باشد.

نتایج منفی نشان می‌دهد که فرد یک پاسخ با واسطه IgE به آلرژن‌های اختصاصی مورد آزمایش نشان نداده است بنابراین احتمالا "آلرژی واقعی" ندارد.

نتایج آزمایش خون برای آلرژی باید با دقت تفسیر شود. نتایج منفی و مثبت کاذب می‌تواند رخ دهد. حتی اگر آزمایش IgE منفی باشد، باز هم احتمال بسیار کمی برای این که فرد آلرژی داشته باشد وجود دارد. هم‌چنین اگر آزمایش اختصاصی IgE مثبت باشد، ممکن است زمانی که فرد در معرض آن ماده قرار می‌گیرد، واکنش آلرژیک حقیقی داشته باشد یا نداشته باشد.

گاهی اوقات پزشک به طور غیر مستقیم برای نشان دادن یک روند آلرژیک در حال شکل‌گیری، سایر آزمایشات خون از جمله سطح IgE توتال یا شمارش کامل خون (CBC) و شمارش افتراقی گلبول‌های سفید خون (به‌ویژه ائوزینوفیل‌ها و بازوفیل‌ها) را بررسی می‌کند. افزایش تیتر آنتی‌بادی و یا افزایش سلول‌های ائوزینوفیل یا بازوفیل در نتایج این آزمایشات ممکن است آلرژی را مطرح کند، اما ممکن است این تغییرات به دلایل دیگری نیز پدید آیند.

آزمایش خراش پوست، آزمایشات داخل پوستی، تست پچ و چالش‌های غذایی خوراکی معمولاً توسط متخصص آلرژی یا متخصص پوست انجام می‌شود. این آزمایشات می‌تواند مربوط به فرد باشند و به عواملی مانند دوز آلرژن‌ها، درخواست آزمایشات و تفسیر نتایج بستگی دارد.

پزشک معالج همچنین ممکن است سعی کند مواد غذایی را از رژیم غذایی شما حذف کرده و سپس دوباره آن‌ها را وارد کند تا بفهمد به چه چیزی حساسیت دارید. مهم است که این آزمایشات تحت نظارت دقیق پزشکی انجام شود زیرا امکان بروز واکنش آنافیلاکتیک که تهدید کننده زندگی است وجود دارد.

ممکن است یک وضعیت شبه آلرژی داشته باشید که با واسطه IgE انجام نشود و هیچ تست آزمایشگاهی اختصاصی برای آن وجود نداشته باشد. ممکن است شما یک مشکل حساسیت ژنتیکی مانند حساسیت به گلوتن همراه با بیماری سلیاک، یا کمبود آنزیم داشته باشید مانند کمبود لاکتاز که باعث عدم تحمل لاکتوز می‌شود. هم‌چنین می‌تواند بیماری دیگری باشد که علائم شبیه به آلرژی ایجاد می‌کند. مهم است که با کمک پزشک معالجتان وضعیت فردی خود را بررسی کنید. نتایج آزمایشات به تنهایی نمی‌تواند آلرژی را تشخیص دهد، اما در صورت احتمال وجود آلرژی، تشخیص را تأیید می‌کند.

نتایج حاصل از هر نوع آزمایش آلرژی باید همراه با سابقه پزشکی شما توسط یک پزشک متخصص آموزش دیده تفسیر شود تا آلرژی‌ها به طور اختصاصی تشخیص داده شوند.

واکنش‌های آلرژیک بسیار فردی هستند. آن‌ها می‌توانند خفیف یا شدید باشند، از یک مواجهه تا مواجهه‌ی دیگر متفاوت باشند، با گذشت زمان بدتر شوند یا این که تغییر نکنند، کل بدن را درگیر کنند و گاهی اوقات کشنده باشند.

اگرچه کودکان برخی از آلرژی‌ها را پشت سر می‌گذارند، اما بزرگسالان معمولا چنین نیستند. آلرژی‌هایی که موجب بدترین واکنش‌ها می‌شوند مانند آنافیلاکسی ناشی از بادام زمینی، معمولا از بین نمی‌روند. پرهیز از ماده‌ی آلرژن و آمادگی قبلی برای برخورد تصادفی، با استفاده از داروهایی مانند آنتی هیستامین‌ها و یا اشکال قابل حمل اپی نفرین تزریقی ایمن ترین کار است. ایمونوتراپی می‌تواند علائم را برای برخی از آلرژی‌های اجتناب ناپذیر کاهش دهد اما برای غذا کارساز نیست و درمان که معمولا شامل تزریق منظم سالیانه است، ممکن است لازم باشد به صورت نامحدود ادامه یابد.