آزمایش نقرس

آزمایش نقرس ممکن است برای بیمارانی که علائم نقرس را تجربه می‌کنند یا سابقه عود مشکوک به نقرس دارند توصیه شود. در موارد زیر آزمایش نقرس مورد درخواست قرار می گیرد:

• درد مفاصل، تورم و قرمزی پوست در یک یا چند مفصل
• درد شدید در قاعده ی مفصل شست پا
• التهاب مکرر در قوس داخلی پا
• حملات علامت دار پیشین که به سرعت شروع شده و خود به خود برطرف شده است.

تشخیص دقیق نقرس برای اطمینان از درمان مناسب مهم است. علائم ناشی از نقرس مشابه علائم سایر بیماری های التهابی است، بنابراین پیگیری با کمک یک تیم پزشکی متخصص در تشخیص و درمان نقرس اهمیت دارد. بیمارانی که نگران نقرس هستند بهتر است تحت نظر پزشک روماتولوژیست که متخصص بیماری‌های مفاصل، ماهیچه ها و استخوان‌ها است قرار بگیرند.

همچنین آزمایش بر روی بیمارانی انجام می‌شود که در آنها نقرس تشخیص داده شده و تحت درمان قرار گرفته‌اند تا به بهترین نحو ممکن این بیماری را مدیریت کنند.

نحوه دریافت نتایج آزمایش نقرس توسط بیماران و مدت زمان دریافت آنها بر اساس نوع آزمایش متفاوت است. آزمایشاتی که نیاز به انجام در یک آزمایشگاه تخصصی دارند ممکن است در عرض چند روز کاری نتایج را ارائه دهند، اگرچه برخی از آزمایشات زمان بیشتری را می‌طلبد. نتایج ممکن است توسط مطب پزشک یا از طریق نمودارهای پزشکی آنلاین ارائه شود.

اگرچه ممکن است یک آزمایش برای تشخیص نقرس کافی باشد، اما تعیین درمان مناسب ممکن است به نتایج بیش از یک آزمایش بستگی داشته باشد.

روش ترجیحی برای تشخیص نقرس از طریق تجزیه و تحلیل مایع سینوویال  است. مایع سینوویال مایعی است که به مقدار کم در فضاهای بین مفاصل یافت می‌شود، جایی که انتهای استخوان را متحرک می‌کند و اصطکاک را در حین حرکت مفصل در زانوها، شانه‌ها، کپل ها، دست‌ها و پاها کاهش می‌دهد.

تجزیه و تحلیل مایع سینوویال شامل گروهی از آزمایشات است که ناهنجاری های مایع سینوویال و در نتیجه اختلالات مفاصل را تشخیص می‌دهد. یک بخش از این آزمایشات شامل بررسی میکروسکوپی مایع سینوویال، از جمله رنگ آمیزی گرم، برای جستجوی کریستال های اورات سوزنی مانند که مشخصه نقرس است، و همچنین برای باکتری‌ها و سایر مواد است.

آزمایش اسید اوریک، که از نمونه‌های خون یا ادرار برای تشخیص سطوح بالای اسید اوریک استفاده می‌کند، می‌تواند از تشخیص نقرس پشتیبانی کند، اما نتایج ممکن است گمراه‌کننده باشند. برخی از بیماران در حین تشدید حمله ی نقرس سطوح طبیعی اسید اوریک در خون خود دارند و بسیاری از افراد با افزایش سطح اسید اوریک به نقرس مبتلا نمی‌شوند.

در حالی که آزمایش اسید اوریک به تنهایی نمی‌تواند نقرس را تشخیص دهد یا رد کند، اما بخش مهمی از آزمایشات مربوط به نقرس است. آزمایش اسید اوریک چندین بار پس از تشخیص نقرس برای بیمار انجام می‌شود تا سطح پایه اسید اوریک آنها مشخص شود. سپس اسید اوریک در فواصل منظم اندازه گیری می‌شود تا اثربخشی درمان نقرس بررسی شود.

اگر کریستال‌های اورات با تجزیه و تحلیل مایع سینوویال تشخیص داده شود، ممکن است آزمایش های دیگری برای تشخیص نقرس لازم نباشد. اگر آزمایش مایع سینوویال ممکن نباشد، یا نتایج قطعی نباشد، پزشکان می‌توانند نقرس را بر اساس علائم بیمار، معاینه فیزیکی و نتایج آزمایش خون تشخیص دهند. آزمایشات مربوط به تشخیص نقرس و رد سایر علل درد مفاصل شامل موارد زیر است:

آزمایش‌های تصویربرداری ممکن است برای تشخیص آسیب استخوان و سایر ویژگی‌های منطبق با نقرس استفاده شوند، اما اگر تشخیص بر اساس آزمایش مایع سینوویال انجام شود، اغلب غیرضروری هستند. به ندرت، برداشتن و بررسی میکروسکوپی بافت اطراف مفصل، به نام بیوپسی بافت سینوویال، ممکن است برای رد سایر علل درد مفاصل مورد استفاده قرار گیرد.

کالج آمریکایی روماتولوژی توصیه می‌کند که بیماران آمریکایی آفریقائی تبار و بیماران آسیای جنوب شرقی قبل از شروع داروهای خاصی که سطح اسید اوریک را در بدن کاهش می‌دهند،  آزمایش HLA را انجام دهند. آزمایش HLA تعیین می‌کند که آیا بیمار یک آلل HLA-B*5801 یا یک واریانت ژنی دارد یا خیر، که او را در معرض خطر بالاتری برای تجربه عوارض جانبی شدید ناشی از داروهای کاهش‌دهنده اورات قرار می‌دهد. آزمایش HLA برای بیماران با پیشینه های قومی و نژادی دیگر ضروری نیست.

آزمایش نقرس زمانی توسط پزشک یا متخصص درخواست می شود که علائم یا علائمی مطابق با نقرس وجود داشته باشد. آزمایش نقرس ممکن است در طول تشدید نقرس یا بر اساس سابقه بیمار از علائم مشابه نقرس انجام شود.

نمونه ای از مایع سینوویال را می‌توان در مطب پزشک از طریق روشی به نام آسپیراسیون مفصلی یا آرتروسنتز تهیه کرد. در طول آسپیراسیون مفصل، پزشک از یک سوزن برای برداشتن نمونه کوچکی از مایع سینوویال از مفصل برای آزمایش استفاده می‌کند. اگر آزمایشات اضافی برای رد سایر شرایط مورد نیاز باشد، می توان نمونه خون را در مطب پزشک یا سایر محیط‌های پزشکی تهیه کرد.

در برخی موارد، آزمایش اسید اوریک ممکن است نیاز به نمونه ادرار 24 ساعته داشته باشد. آزمایش ادرار 24 ساعته مستلزم آن است که بیماران تمام ادرار تولید شده خود را در یک دوره 24 ساعته جمع آوری کنند.

ممکن است کیت‌های تست خانگی برای اندازه‌گیری سطوح اسید اوریک خون در دسترس باشد. این کیت ها شامل گرفتن یک قطره خون ازنوک انگشت، قرار دادن نمونه خون روی نوار تست و خواندن سطح اسید اوریک روی دستگاه اندازه‌گیری دستی است.

این نوع آزمایش، نقرس را تشخیص نمی‌دهد و جایگزینی برای آزمایش‌های درخواست شده توسط پزشک یا روماتولوژیست نیست.