آزمایش آنتی بادی سلول‌های پاریتال

برای کمک به تعیین علت کمبود ویتامین B12 و همچنین کمک به تأیید تشخیص کم‌خونی پرنشیوز، ممکن است از آزمایش آنتی‌بادی سلول جداری همراه با آزمایش آنتی‌بادی فاکتور داخلی استفاده شود. این آزمایش معمولا بعنوان یک تست پیگیری بعد از سایر تست‌های آزمایشگاهی مانند آزمایش ویتامین B12، آزمایش متیل مالونیک اسید یا شمارش کامل خون (CBC) همراه با بررسی لام خون محیطی، مشخص می‌کند که فرد مورد نظر کمبود ویتامین B12 همراه با کم‌خونی مگالوبلاستیک و یا نوروپاتی دارد.

آزمایش آنتی‌بادی سلول جداری یک آزمایش روتین نیست زیرا به اندازه آزمایش آنتی‌بادی فاکتور داخلی اختصاصی نمی‌باشد. این آزمایش ممکن است در مواردی درخواست شود که فرد علائم و نشانه‌هایی را نشان دهد که مربوط به کمبود ویتامین B12 باشد و کم‌خونی پرنشیوز مطرح و مورد شک قرار گیرد.

علائم و نشانه‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• وجود گلبول‌های قرمز بزرگ‌تر از سلول‌های (قرمز) طبیعی؛ این‌ها اغلب قبل از ظهور سایر علائم و نشانه‌ها، در خون بروز می‌کنند. معمولا همراه با آزمایش CBC در طی آزمایش معمول برای چکاپ کشف می‌شوند.
• چهره رنگ پریده
• ضعف، خستگی
• بی‌حسی و سوزن سوزن شدن در پا و یا دست‌ها که ممکن است به دلیل نوروپاتی باشد.

این یافته‌ها معمولا انگیزه‌ای برای انجام آزمایش ویتامین B12 و فولات می‌شوند و ممکن است انجام آزمایش متیل مالونیک اسید (شاخص اولیه کمبود ویتامین B12) و آزمایش هموسیستئین نیز ضرورت یابند.

هنگامی که فرد دارای سطح پایین ویتامین B12 و افزایش در سطح اسید متیل مالونیک و هموسیستئین باشد، ممکن است یک آزمایش آنتی‌بادی فاکتور داخلی و آزمایش آنتی‌بادی سلول جداری درخواست شود.

نتایج این آزمایش اغلب با نتایج سایر تست‌های آزمایشگاهی در نظر گرفته می‌شود تا به تشخیص کمک کند. کاهش سطح ویتامین B12 و یا افزایش سطح اسید متیل مالونیک و هموسیستئین و همچنین نتیجه آزمایش مثبت برای آنتی‌بادی‌های فاکتور داخلی و یا آنتی‌بادی‌های سلول جداری به این معنی است که احتمالا فرد مورد آزمایش مبتلا به کم‌خونی پرنشیوز است.

نتیجه منفی آزمایش لزوما به این معنی نیست که فرد دچار کم‌خونی پرنشیوز نیست. حداقل ۱۰ درصد از مبتلایان، آنتی‌بادی سلول جداری ندارند.

آنتی‌بادی‌های سلول جداری به اندازه آنتی‌بادی‌های فاکتور داخلی اختصاصی نیستند. حدود ۹۰ درصد از کسانی که کم‌خونی پرنشیوز دارند، آنتی‌بادی‌های سلول جداری دارند اما ممکن است در موارد زیر نیز یافت شوند:

•  تا ۵۰ درصد از افراد مبتلا به گاستریت (التهاب پوشش معده)
• تا ۳۰ درصد از افراد مبتلا به التهاب غده تیروئید (تیروئیدیت)
• انواع دیگری از  بیماری‌ها و اختلالات خود ایمنی
• درصد کمی از جمعیت عمومی

آزمایش آنتی‌بادی سلول جداری برای تشخیص یا نظارت بر این شرایط استفاده نمی‌شود. 

کم‌خونی مرتبط با ویتامین B12 ممکن است چندین سال طول بکشد زیرا یک فرد عادی به طور معمول میزان زیادی از B12 را ذخیره می‌کند. علائم فقط وقتی خود را نشان می‌دهند که این ذخایر تخلیه شوند. شواهد اخیر نشان می‌دهد که افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ ممکن است خطر ایجاد آنتی‌بادی‌های سلول جداری در آن‌ها افزایش داشته باشد.

خیر، آن‌ها توسط سیستم ایمنی بدن تولید می‌شوند و به اقدامات پیشگیرانه یا تغییر سبک زندگی پاسخ نمی‌دهند. با این حال کمبود ویتامین B12 معمولاً با موفقیت قابل درمان و کنترل است.

تزریق دوره‌ای B12 می‌تواند انجام شود. اگر قادر به جذب مقداری B12 هستید، دوزهای بالای مکمل خوراکی ممکن است کمک کننده باشد. برای گزینه‌های درمانی خاص و مناسب باید با پزشک خود مشورت کنید.

خیر. این آزمایش به عنوان یک آزمایش غربالگری عمومی در نظر گرفته نشده است. این تست فقط در مواردی انجام می‌شود که بخواهیم علت کمبود ویتامین B12 را در فردی، تعیین کنیم.

این حالت بستگی به آزمایشگاهِ محل انجام دهنده‌ی تست دارد. این آزمایش به تجهیزات ویژه‌ای نیاز دارد و توسط هر آزمایشگاهی ارائه نمی‌شود. در بعضی از موارد، نمونه خون شما باید به یک آزمایشگاه مرجع ارسال شود و ممکن است چند روز طول بکشد تا نتایج آماده شود.